Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 41

apturáinóti eins mörg, einsog Belgía telur margar
ferhyrníngsinílur. Fólk fjölgar þar þessutan ákaf-
lega. En nú eru klaustrin, pápískan og serilagi
jesúfölögin ekki liandiðnum og uppgángi þjóðanna
sem hagfeldust; þvertámóti rís þaraf margsháttar
vandi, að klerkar, sem ekkert vinna, vilja aka
saman að ser arði þeirra sem vinna, og það þvf
meiru, sem meira fæst. Stjórnin hefir lengi mulið
undir klerkavaldið, hvort sem það nú er af sann-
færíngu eða hræðslu við páfann, og einsog nærri
má geta, hefir þaraf orsakast illur kurr i iðnað-
armönnnm og bænduin og öllum þeim, sem þó
eru máttarstólpi hvers lands, hvað sem svo höfð-
ingjarnir segja. N4 voru jesúinenn árið sem leið
reknir burt á Frakklandi, og hvort lá leiðin beinar
við enn til Belgíu, sem bæði er í nágrenni Frakk-
lands, og því lík að máli og mörgum þjóðernis-
háttum. Viö það ós klerkamegnið, og stjórnin
þorði cnnþá síður enn áður, að lialda fram rðttu
jafnvægi milli klerka og leikmanna. Hvað sköði?
Ráðaneyti konúngs, sem kennt er við Nothomb
nokkurn, er lengi hefir verið oddviti þess, og
sífellt hefir dregið taum klerkanna, beið ósigur
fyrir hiinira fiokkiniim, sem leikmönnum er með-
mælltur, og fulltrúavöiin, sem framfóru í fyrra í
júnimánuði, vottuðu berlega, að þjóðviljanuin væri
full alvara, að taka allt abra stefnu, enn stjórnar-
viljin. Stjórninni og ráðaneyti hennar var brugbib
um meðhald sitt með klerkum og jesúmönnum og
ráðaneyti konúngs vægbarlaust ásakab fyrir ótrúa
umsjá um velferð þjóðarinnar. Allt var í upp-
námi og þau urðu málalok, að Nothomb og felagar