Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 61

63
Líkt er ástabt með Svíþjóð og Noreg, neraa hvað
Svfar eru frakkneskari enn Danir; en (jó Danir því
kunni ab vera orðnir ónorrænni enn hinar báðar
Jijóðirnar, J»á er þeim líka ineiri vorkun, J)ví af-
staða Danmerknr heíir hvað heílst gjört þeiin ná-
grennið við þýska svo hættulegt og tælandi, Engin
getur neitað að lystir og vfsindi hafa, þegar á allt
er litið, náð meiri þroska á J)ýskalandi, enn hjá
flestum öðrum þjóðum; er því von þó lítil f>jóð
tælist til eptirstælíngar, einkum þarsein svo skamt
er til næsta bæjar og hægt að ná til uppfræðíng--
arinnar á staðnuin sjálfum.
J)ó nú ýinsir á meðal Dana kunni fyrir laungu
að hafa fuudið það á ser, ab þjóðerni þeirra tæki
ekki sem besta stefnu og ab annað væri Ðanmörku
og Norðurlöndum eðlilegra, enn ab stæla eptir
þýskum í öllu; og þóab ýms felög (og tel eg þar
fremst í flokki Fornfræðafelagfð) hafi verið
stofnuð til þess að vekja og efla liinn * norræna
anda; þá þurfti þess þó við her sem annarstaðar
og endrarnær, að eitthvert serlegt sögulegt tilefni
yrði tii að vekja hugi manna og syna Dönura
frammá, ab hér væri uin mikið að tefla, þar sem
þjóðernið ætti í hlut, og að danskt Jijóðerni og
þýskt væri hvað öbru ólíkt. J>ess er minnst í
fyrri árgaungum Skirnis, að mikib þras og lángar
deilur urðu útiir því á fulltrúaþíngi liertogadæm-
anna í Itzehó, hvort tala mætti þar dönsku á þíng-
inu eður ekki. J>ókti Dönuin það hart, einsog
von var á, að danskir fulltrúar frá Slesvík skyldi
ekki mega tala móðurmál sitt á þjóðþíngi þess
lands, sein þó iægi undir hinn dauska konúng og