Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 7

9
rað ára hefSi haldib sér óraskaSur og
óskertur, væri nú fundinn, og væri hann til
sýnis í einni af höfuðkyrkjunum í staSnum. Menn
þustu saman úr öllum áttura, að sjá þennann grip
og sannfærast um þetta kraptaverk, því þótt menu
trúi ekki lengur á kraptaverk, þá búast menn
þó sifellt vifc þeim, svo djúpar rætur hefir trú og
enda hjátrú í hjörtum vorum. Fávís pápískur
skríll safnabist þar að, sem kyrtillinn var, og allt
var í uppnámi ei aðeins í Tríer, heldur einnig
ura nálægar og fjærlægar sveitir. þá ritaði ann-
arr pápiskur kennimaður biskupi Arnoldi opinbert
brfef og leiddi honum fyrir sjónir hvílíkt hneixli
smælingjunum væri i viðleitni hans að blekkja og
tæla fólk meS þvílíkri lygi, og það þeirri guð-
lastslýgi, sem fram væri borin í skjóli Gufcs og
frelsarans, hviiik synd honum sjáifum, og hvilik
andstygd Gudi og góðum mönnum væri í því. Brefið
hafði raunar ekki neitt nýtt inni að halda; skyn-
samir menn og vel viti bornir höfðu aldrei trúaS
þviliku upplognu kraptaverki, en að hinu þókti
mönnum meira mark, að það var pápiskur maður,
enn ekki prótestanti, sern brðfið hafði skrifab,
og því kom brefið niðri söfnuðinn, einsog eldur
í sinu; það sló bæði pápiska sjálfa og lúterska
menn. það var heldur ekki nýfarið að bóla á
mistrausti margra pápiskra á kennimönnum sinum
og biskupum, sein lengi hafa haldið allskonar hjá-
trú við, til þess að afla sfer jarðneskra muna sjálf-
um, og auÖga sig á fáritsku inanna; margir höfðu
fundið með sjálfum sér hversu gagnstædt slíkt og
þvílíkt er anda kristinnar trúar, en þeir höfðu
ekki þorað að bera sig upp um það. því varð