Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 20

22
e5a taka hann af lífi ella, en sveikst um aSvanda;
let ser abeins nægje aS láta höggva eldri brúður
hans, er nefndist Sífei Saib, sem var sendur til
hans af hálfu bróbur sins til að miöla inálurn; en
bróðurnum gjörði hann ekkert mein; hann varð að
að gera eitthvað til mála mindar, |ní dráp hann
Síði Saið.
En tii raerkis um hvernig Abdelkaber kann
að æsa serknesku þjdðfiokkanna upp ámótiFrökk-
um, má [tess geta, að eitt sinn sendi hann mann
til Kabýlanna, sem átti að telja um fyrir þeim,
æsa þá upp gegnFrökkum og stappa stálinu í þá
að þeir leti ekki hug fallast, en berðust fyrir gub
sinn gegn liinum frakknesku villumönnum. Höfð-
íngi Kabýla hafði opt rekið sig á, liversu illir ab
Frakkar væri viðureignar, og vissi li'ka að friður
var þegar saminn milli þeirra og Marokkukeisara,
tók hann því fortölum scndimanns þúnglega og
bað hann sleppa því tali; hinn helt áfram eigi
ab síbur og let nú öguryrbi koma ofaná fortölur;
þá reiddist Kabýlahöfðínginn og bað hann á burtu
verða sem skjótast, kvaðst liann mundi drepa hann
ella. Ilinn let ser ekki hug fallast, þóktist vera
maðurafGudi sendnr, og sagðist óhræddur stauda
fyrir byssuskjapti, því hann væri ekki feigur.
Kabýlahöfðinginn stefndi þá á hann byssunni, en
8vo vildi til að ekki brann af pönnunni; heldu þá
Kabylar að þetta væri kraptaverk, væri komumað-
ur heilagur guðsmaður, sem óhultur mætti fyrir
byssum standa; feliu fram og tilbáðu hann. —
Með þessum og Ifkum hætti hefir Abdeikaðer og
ffeiagi hans Bú Músa æst einn þjóbflokk Serkja