Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 59

61
t
marga pólska. — Hjá Grikkjum, Ungörum og Tyrk-
jum hefir ekkert tilborið, sem neinum tífcindum
sætir. A Ungaralandi og Grikklandi hafa verið
óeirðir, og ekki hefir verið lieilt meðal Grikkja
og Tyrkja heldur enn vant er.
Sögunni vikur nú að norburlandaþjóðunum:
Svíum, Norðmönnum og Dönum,
og skal því lieldur farið fleirum orbum um þessar.
þjóðir, sem þær standa oss nær Islendingum.
|>að virðist nú að vera komin sú stefna á sögu
þessara þjóða, að þær hallist seinustu árin meir
að þjóðerni sjálfra sín og upprunalegu ebli þess,
enn þær hafa gert um lángan aldur. Gekk lengi
á því, sbrílagi í Danmörku, að þjóðlíf norburlanda-
búa rann næstum algjörlega af þýskum og frakk-
neskiyn rótum; þeir vanræktu hinn andlega stofn
sjálfra sín og þóktust þá fyrst menn, þegar þeir
voru sem þýskastir og ónorrænastir. Nú eru það
gömul sannindi, að bæði einstökum mönnura, en
þó allrahelst einstökum þjóðum, hentir best að
vera það sem þeim er eginlegt, að efla og ávaxta
það sáðkorn andans, sem þeim er lagt í brjóst
frá upphafi vega sinna, einsog þetta sáðkorn er á
sig komib í fyrstu, í stað þess að apa eptir fram-
andi mönnum og þjóðum, og reyna að verða þab,
sem þeim er ókljúfanda að verða, af því það er
eðli þeirra gagnstæðt. Náttúran og sagan og gjör-
völl skepnan ber þab meb ser, að ekkert á, nfe má
vera öldúngis einsog annaðy ab því er nú einu-
sinni svo tilhagað frá skaparans hendi, að hverjum