Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 39

41
lippusar Frakkakónúngs. Henni var tekiÖ vel,
einsog nærri rná geta; gekk á sífeldutn veitslum
og hátiðum, hvar sem hún kom, en hvert erindi
hún hafi haft, vita menn ógjörla. Hitt er víst,
aö í málstofu Enskra varfe [ijark útúr ferÖ henn-
ar, serílagi til .Frakklands, og má af því ráöa, aö
ekki hafi hún farið erindisleysu, ellegar að slíkar
utanferðir konúnga se að minnsta kosti ekki álit-
nar af öllum marklausar og meinlausar. Vildu
menn láta ráðgjafana banna slikar ferðir, þvf valla
mundi Englands drottning þora að leggja útí ann-
að eins að ráðgjöfum sinum fornspurðum. Svo
er og; en því líklegra er, afe eitthvað búí undir,
sem vfer ei vitura, þar vafalaust má kalla, að ráð-
gjafarnir muni hafa ráfeið eins í þessu falli, eins-
og endrarnær.
Nikulás Uússakeisari fór, einsog áfeur
er áminnst, fyrst til Varsjáborgar á Pólenalandi,
og síðan til Italialands. Atti hann þar tal við
páfann, og halda menn liann hafi haft erindi við
hann útúr trúarágreiníngi nokkrum milli hinnar
grísku og hinnar róraversku kirkju. þarámóti var
látið í veðri vaka, að hann væri að fylgja drott-
nín^i sinni, sem er brjóstveik mjög, og þessvegna
fyrir heilsusakir fer til ítali'n. En þeir sem
þekkja Nikulás, þykjast mega fullyrða, að heilsu-
far konu hans sfe ekki nægileg orsök fyrir hann
til afe takast þviiika ferð á hendur.
P r u ss ako n ú n gu r sókti konúng vorn Krist-
ján 8da heim í sumar eð var, uin sama leiti sem
stúdentar frá Svíþjóð og Noregi komu að finna
danska stúdenta í Kaupmannahöfn. Sumir hafa