Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 52
54
enn til pess aÖ henni voeri liorgiö gegn árásum
óvina, sem utanað kjæmi, því valla myndi framar
hætt við aÖ nokkurr óvinaher settist um Parísar-
borg. Svo rbtt sem uú þessir menn höfðu ab
raæla í rauninni, og svo sannfærður sem hávaði
manna er um, að |iað eitt gángi Loðviki Frakka-
konúngi til iáta víggyrða höfuðborg Frakklands,
að hann óttist raeir undirsáta sína enu framandi
þjóðir, þá gat þó Gfsó þannig vaíið þeirn um fingur
sinn, að hann fekk sitt fram og farið var að búa
borgarveggiiia hervirkjum. Einkum sló hann mót-
stöðumenn si'na með þessari ástæðu í> þer hafíð
fyrir nokkrum árum sjáliir samþykkt, að víggyrða
skyldi Parísarborg; en hvað stoða borgarveggir og
v/gi nema þan sé fallbyssum og öðrum hervirkjum
búin? því var yður nær, að neita því í fyrstu,
enn vera sjálfum yður svo ósamþykkir að leyfa
reyndar, að borgarvígin væri hlaðin, en banna
.hervirkíng þeirra, þó auðsætt sfe, að þau eru til
einkis gagns án þess. — Nokkru eptir að Gísó
var búinn að sigra mótgtöðumenn sína bæði í þessu
máli og öðrum fleiri, varð hann svo veikur, að
hann varð að flytja burt úr borginni og hvila sig
frá störfum sfnum. — Sagt er, að Thiers, sem
Jengi hefir verið óvinur hans, en nú á að heita sb
sáttur við hann heiluin sáttum, hafl farið að finna
Gfsó á sloti hans utanborgar. Var Thiers þá ný-
búinn að rita og gefa út Napóleons sögu sfna.
þegar hann reið í hlaðið, sat Gísó / aldingarði
sfnum og var að lesa í bók. Thiers gekk þángað
til hans og heilsaði honnm. Gfsó tók vel kveðju
lians. „I hvaða bók eruð þer að lesa?” spurði