Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 38

40
né neitt lausnargjald fyrir hann, heldur á liann
þaráofan í hættunni, að öil Norðurálfa rísi upp
ámóti sér meb ósigranda her, og [<á kaun einn
konúngur að verða dýrt keiptur áður enn lýkur,
þó konúngur sé. llvað ætti þá konúngunum að
gánga til að gera hverr öðrum mein, eður óttast
hverr annann? Hvað nema ekki neitt, og því er
það náttúrulegt, að hverr sæki annann heim, og
. ab því leiti nytsamlegt, sem opt kann að verða
betur miðlað málum, þegar þeir íinnast sjálíir, enn
þegar þeir, eða réttara sagt ráfcgjafar þeirra skrif-
ast laung bréf á í lángan tima. En á hiun bógin
lítur iika eins út, einsog konúngarnir sjállir sé
farnir að finna, hversu vald þeirra í raun og veru
hefir rénað, og ekki er ugglaust um , að þeir sé
ekki afc taka sainan ráð sín um að skorfca kon-
úngsvaldið fastar og verða á eitt sáttir i þeim
cfnurn, sem þar afc liníga. Alténd er það auð-
vitafc, að þeim gengur ekki vináltan ein til, og
ekki er heldur líklegt afc þeir sé svo bægaungulir,
að þeir nenni ekki heima að sitja. En þá verða
líka orsakirnar til ferðalagsins að liggja dýpra, og
þvi er það skiljanlegt, að surnstaðar hefir mönn-
um ekki litist vel á utauferfc konúngs sins. Einn
liefir jafnvel kveðifc uppúr og beðið þjóðirnar að
vera varar um sig, því „það sé ekki gott afc kon-
únguniim komi of vel saman”.
Arið sem leið voru Viktóría Englands drott-
ning, Frussakonúngur, Rússakeisari, Hollendínga-
konúngur, og bæfci hjónin: konúngur og drottning
Belgíu á ferfcinni. Viktóría ferfcaðist gegnum
Belgíu til Prussalands, og þaðan til Loðvíks Fhi-