Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 6

8
og þá er allt í veoi, una Guð almáttugur sendir
hjálpina.
þýskaland hefír, einsog allir vita, mörg ein-
stök riki inni að halda, þó þaS aS þvi leiti se
ein þjóS, ab sama málib er þar talað að hárað-
anura til, og að allir einstakir partar eru liluttak-
andi í einu þjóbsambandi, sera raiðlar raálum og
stendui; fyrir höfuðstjórn alls þýskalands. En
nú eru sum löndin pápiskrar og sum prótestanta-
trúar; viö þab orsakast raargur ágreiníngur, sem
þaráofan verður þvi harbari, sem innbúarnir í
rauninni að máli og þjóðerni til eru hverjir öðrura
líkari. því var það meðfram að trúarbótin þýska
á sextándu öld ruddi' ser fyrri braut á þýskalandi
sjálfu enn nokkursstabar annarsstaðar ura allan
lieira; þar var hvötin sterkari, enn annarsstabar,
til þess ab verða á eitt sáttir, og þar er nú aptur
korain ný deila railli pápiskra og prótestanta, ein-
initt af því þar er þörfín sterkust að trúa því
sama.
Allt fyrir þaS hefði þó enginn búist viS ab
árib 1845 eptir Krists burS raundi skapast nýr
kristinn söfnuður; fáa gruuadi það seinni partinn
hins fyrirfaranda árs. Reyndar er þetta trúarmál
ennþá ekki til lykta leiðt, en það er þó svo lángt
koraið, að bæSi hafa menn nokkuð að styðjast
við í því sem þegar er orbiS, og geta meS nokkurn-
veginn líkindura getið sbr til, hverja stefnu þetta
stríð muni taka.
Papískur biskup íTrfer á þýskalandi, Arnoldí
aS nafui, hafbi í fyrra vetur látib uppskátt, að
kyrtill frelsarans, sera í hálft uítjánda hund-