Skírnir - 01.01.1846, Blaðsíða 18

20
vega sinna IitirS [>j»ð og þolin. J>nS sást best i
stríSunum á Spáni og á dögum Malióms, og var
þó tiðru máli að gegua þá, þarsem Serkir voru í
framanda landi og urðu stöðugt að fá styrk úr
annari heirasálfn. J>að stóð þá likt á fyrir þeim,
einsog nú fyrir Frökkum, sein alltaf verða við og
við að senda liðstyrk í aðra heiinsálfu með inikl-
um kostnaði, til þess að geta haldið her sínum
við á Serklandi. — I fyrra árs Skirni var þess
getið, að Frakkar voru biinir að semja frið vib
Marokkukeisara, og að Abdcrhaman var búinn aö
lofa þeim að reka Abdelkaðer úr riki sinu eður
láta drepa hann ella. En Abdelkaðer lifir góðu
lífi og er á flakki hingað og þángab um Marokku-
ríki; æsir þjóðflokka Serkja til haturs og áleitni
vibFrakka; setur þeim fyrir sjónir að trú þeirra
se tjón búið af Frakka hendi; vekur þanuig upp
í þeim uppreistarandann; ræðst svo með cinbeitt
lið af Kabýlum, sem einkis svífast, á flokk og flokk
af hermönnum Frakka, og drepur þá niður í strá.
Hann finnur þab fullvel, að ekki er til neins fyrir
Serki fyrst um sinn að ráðast í orrustu við Frakka
á höslubum vigvelli, til þess eru Frakkar ofmiklir
Iiermenn, og ofvanir vib, kunna iika betur til með
fylki'ngaskipan og önnur vopnaviðskipti; cn hitt sbr
liann að af áhlaupi og fyrirsátrum einbeittra manna
og lettvopnaðra er Frökkum mest hætta búin, af
því þeim er allt þýngri fóturinn og þeir gánga
stillt fram í fylkíngu. Til merkis um þetta ber
þess að geta, að Abdelkaðer í hanst drap heilan
herflokk niður fyrir Frökkum. Svo stób á að 450
maiius voruin sendir frá herbúðum Frakka til að