Menntamál - 01.04.1962, Blaðsíða 26
16
MENNTAMÁL
Háværar raddir heyrast um það, að stefnt skuli að
stúdentsprófi í Kennaraskólanum. Þessi skoðun á einnig
hljómgrunn meðal barnakennaranna sjálfra. Er ekki einu
sinni þeim það ljóst, að Kennaraskólinn veldur ekki til
hlítar því verksviði, sem hann hefur þegar með höndum.
Kennaraefnin vantar enn miklu meiri starfsþjálfun en
skólinn getur veitt. Stúdentspróf er vart sú leiðarstjarna,
sem stefna þarf að, svo að þjóðin fái frá skólanum kenn-
ara, sem eru ástríkir við börnin og eljusamir við að leiða
þau á vegum siðprýði og ljúfmennsku. Okkur vantar
mannvini, þeir komast ætíð lengst, þó að þeir geti ekki
ávallt sýnt það svart á hvítu né komið því að í einkunna-
bók.
Kennaraskólinn hefur þegar næg verkefni. Látum
menntaskólana um námsefni stúdentanna.
Mér kemur í hug það, sem Bertrand Russel segir:
„Eigum við að troða út heilann með þekkingu, sem
kemur beinlínis að hagkvæmum notum, eða eigum við að
veita börnum vorum sálarleg verðmæti, sem eiga gildi í
sjálfu sér?“
Mér virðist þessi stúdentasótt í sambandi við Kennara-
skólann fremur fordild en nauðsyn og að Kennaraskól-
inn með námsefni stúdenta sé að troða í heilann því, sem
ekki eigi gildi í sjálfu sér.
Á seinni árum er að læðast inn í skólana ljótt orð-
bragð kennara við nemendur, sem eiga erfitt með nám.
Slíkur siðmenningarskortur kemur ekki frá kennaraskóla-
mönnum.
Að lokum vil ég óska þess, að Samband íslenzkra barna-
kennara láti mál Kennaraskóla íslands til vaxtar og frama
til sín taka.
Beztu árnaðaróskir til allra kennara í landinu.
Bjarni Bjamason.