Menntamál - 01.04.1962, Blaðsíða 71

MENNTAMÁL
61
samstarfsfélagana og hinna, þar sem slíku varð ekki við
komið.
Augljós mistök í öllum þessum dæmum eru þau, að
gengið er út frá flokkamyndun, áður en nemendurnir
hafa fengið næga reynslu, — og ef hér er um að ræða
nýjan bekk, — áður en þeir hafa kynnzt hver öðrum
nægilega vel til þess að geta myndað trausta og sam-
starfshæfa flokka.
í fyrstu vara flokkarnir aðeins stuttan tíma, sumir
aðeins fáar stundir, aðrir kannske nokkra daga. Síðan
leysast þeir upp, og nemendurnir leita nýrra sambanda.
Tilbreyting getur verið góð, en þær breytingar, sem oft
verða í fyrstu á flokkunum, stafa venjulega af því, að
nemendurnir eru að leita að þeim félögum, sem þeim
fellur bezt við. Varanlegir flokkar myndast ekki fyrr en
nemendurnir hafa kynnzt hver öðrum.
Samstarf er jafnan auðveldast og bezt milli þeirra
barna, sem þekkzt hafa áður. Vafalaust hafa allir veitt
því athygli, að þau börn, sem hafa haft sömu kennslu-
konu í smábarnaskólanum, vilja gjarnan halda saman í
efri bekkjum, ef þess er kostur. Þau, sem ganga sömu
leið í skólann, eru nágrannar eða leika sér saman í frí-
tímum o. s. frv., veljast saman í flokka.
Á barnaskólaárunum eru börnin á hinum svo nefnda
flokkaaldri. Þau hafa sérstaka þörf fyrir sambönd við
jafnaldra sína. Við þurfum ekki að gera neitt sérstakt
til þess að fá þau til að mynda flokka. Fái börn frelsi
til að vera með þeim, sem þau óska, verða flokkar til
sjálfkrafa.
Á þessum fyrstu flokkum, sem myndast af huglægum
ástæðum, — við gætum kannske kallað þá vináttuflokka,
— verður venjulega með tímanum nokkur breyting, svo
að efnisleg, raunhæf atriði komast meira að. Slík atriði
eru t. d. túlkunarhæfni, vinnuhraði og þess háttar. Og
menn hafa komizt að því, að börn, sem hafa líka hæfni