Menntamál - 01.04.1962, Blaðsíða 32

22
MENNTAMÁL
hennar. I frásögn kennarans þurfa að koma fyrir öll
orðin, sem verkefnið er byggt upp af. Frásögninni hagar
kennarinn að sjálfsögðu eftir þroska og námsgetu barn-
anna.
2. stig: Orðamiðunum 20 er dreift meðal barnanna.
Kennarinn stingur því næst fyrsta orðaspjaldinu í sæti
það í spjaldagrindinni, sem efsta talan á orðaspjaldinu
segir til um. Börnin lesa nú orðið í hljóði, og það barnið,
sem fengið hefur samsvarandi orðamiða, kemur upp að
myndinni, les orðið upphátt og gerir grein fyrir merk-
ingu þess. Að því loknu skilar barnið orðamiðanum og
fer í sæti sitt. En kennarinn festir viðeigandi talna-
spjald á veggmyndina og gerir atriðinu ýtarlegri skil, ef
þörf gerist.
Ef barnið, sem upp kemur, getur ekki skilgreint orðið,
er reynt með hliðarspurningum að kalla fram merkingu
þess, ella skírskotað til einhvers í bekknum.
Þannig er haldið áfram, unz orðalistinn er tæmdur.
Að lokum getur kennarinn rifjað upp örðugustu atriðin,
ef þess er þörf.
8. stig: Kubbakössunum er útbýtt, og samtímis tekur
kennarinn orðaspjöldin úr spjaldagrindinni og raðar þeim
inn aftur samkvæmt miðnúmerunum eða neðstu númer-
unum, eftir því hvort nota skal rauðan eða bláan númera-
flöt á kubbunum. (Rauður númeraflötur er notaður, ef
aðeins er unnið með 12 orð, annars er hentugast að nota
þá til skiptis.)
Á meðan börnin leggja í kubbakassann, getur kennar-
inn sinnt þeim, sem eru hjálparþurfi. Nauðsynlegt er að
kenna börnunum að leita skipulega á myndinni að því
atriði, sem glímt er við, og fá þau til að beita dómgreind
sinni, er þekkingu þrýtur.
Um vinnubrögðin á 2. stigi kennslunnar vil ég geta
þess, að þau lærði ég af Valgerði Guðmundsdóttur, kenn-