Menntamál - 01.04.1962, Blaðsíða 75

MENNTAMÁL
65
eða þrír, verða jafnan lífrænni tengsl. Hins vegar er oft
um lítið samband að ræða milli smáhópanna, sem felast
í stórum flokkum. ósjaldan myndast stór flokkur ein-
göngu af þeim ástæðum, að nemendurnir sitja í návist
hver annars, — án þess að hægt sé í rauninni að finna
nokkurn sameiginlegan áhuga milli hinna ólíku smáhópa.
Annie Hammerstrand kemst að athyglisverðu umhugsun-
arefni varðandi verkaskiptingu eða klofningu innan
starfshóps, þar sem aðeins voru fjórir félagar. Þeir höfðu
skreytt forsíðuna á sameiginlegri vinnubók þeirra með
vegamerki, sem á voru fjórir armar, og nöfn félaganna
letruð á þá, eitt á hvern arm. Tveir armarnir bentu í
sömu átt og voru með sama lit, en hinir tveir í gagn-
stæða stefnu. Þeir voru líka með sama lit, en ósamkynja
hinum. Þegar verk þeirra var athugað, kom í ljós, að
samstarf nemendanna hafði einmitt verið á þann veg,
sem forsíðumyndin gaf til kynna.
Réttast mun að líta á hinar stóru flokkamyndanir sem
óraunhæft eða tímabundið fyrirbæri. Þeir halda oft sam-
an eingöngu af þeim ástæðum, að nemendurnir hafa
ánægju af að vera saman í stórum hópum. Litlu flokk-
arnir verða þá hinir raunverulegu starfshópar. Því stærri
sem flokkurinn er, því skemur varir hann venjulega.
Flokkar með fjórum til fimm félögum vara oft lengi.
Víxláhrif milli tveggja raunverulegra starfshópa geta oft
varað um lengri tíma.
I algengustu starfshópunum eru aðeins tveir eða þrír
félagar (E. Köhler: Aktivitetspedagogik, Stockholm 1936,
bls. 209—212). Út frá sjónarmiði afkasta og árangurs
er sá starfshópur beztur, sem í eru þrír félagar. Sam-
kvæmt skoðun E. Köhler og fleiri uppeldisfræðinga, sem
rannsakað hafa þessi mál, er ástæðan sú, að tveggja nem-
enda starfshópur er ,,vináttuhópur“, þar sem vantar þá
spennu, sem æskileg er, og fæst jafnan með þriðja félaga.
I fastan vináttuhóp, þar sem eru tveir félagar, er sá