Menntamál - 01.04.1962, Blaðsíða 52

42
MENNTAMAL
Hver er nú í aðalatriðum tilgangurinn með þessari
námstilhögun ?
Þeim, sem ekki hyggja á frekara bóklegt nám að sinni
að minnsta kosti, verður hægara um vik að átta sig á
þeim tækifærum, sem atvinnulífið hefur upp á að bjóða.
Þeir hafa kynnzt raunfræðum nægilega vel til þess að
renna grun í, hvort þar sé framhaldsins að leita, og í
hvaða greinum. Þeir hafa fengið eins góða tungumála-
undirstöðu og völ er á í öðrum skólum á sama tíma.
Verði nú lagt út í starf í einhverjum þeim greinum,
sem ekki eru sveinsprófsgreinar í iðnaði, því að þær er
áður búið að skipuleggja, þarf að vera til í landinu sá
möguleiki, að unglingar frá gagnfræðanámi raunfræða,
sem hafa starfað í hæfilegan tíma í iðnaði, segjum fiski-
frystingu, síldarsöltun, niðurlagningu síldar, niðursuðu
matvæla, mjólkurvinnslu og við mjólkurafurðir, í máln-
ingar- eða feitiiðnaði, plastiðju o. s. frv., geti tekið upp
þráðinn á ný, og menntað sig til þess að verða verkstjór-
ar í einhverri þessara sérstöku greina. Hvað þarf þá til
slíkrar viðbótarfræðslu?
Verkstjórastarfið nefni ég vegna þess, að það er eitt
þýðingar- og ábyrgðarmesta starf hvers iðnaðar eða iðju,
sem allt getur beinlínis oltið á.
Það þarf að vera hægt að halda námskeið fyrir verk-
stjóra í allmörgum greinum, sem eru að sumu leyti skyld-
ar hver annarri, en að öðru leyti mjög frábrugðnar.
Slík námskeið eru kjarninn í því tæknifræðinámi, sem
mest vanhagar um á íslandi í dag. Það verður tæplega
hægt að hafa hvert námskeið árlega í nokkurri grein,
til að byrja með, heldur haldin þegar hæfilega margir
eru reiðubúnir í hverri grein.
Sú breyting á gagnfræðanáminu, sem nú hefur verið
nefnd, hefur ekki annað í för með sér en meiri sérhæfni
kennara, og nokkur tæki til að kenna raunfræði og at-
vinnufræði. Nægilegt er að byrja með eina deild við ein-