Menntamál - 01.12.1964, Síða 64

206
MENNTAMÁL
Hvaða verk sem við vinnum, ræður skoðun okkar á því
jafnan miklu um áhuga, kjark og úthald, hún mótar til-
finningar okkar gagnvart verkinu.
Nefnum fyrst sem dæmi hinn margumtalaða námsleiða.
Það virðist vera nokkuð almenn skoðun, að nám eigi
og hljóti að vera skemmtilegt, annars sé ekki viðunandi að
fást við það. Ég held, að þetta sé eitt bezta dæmi um rangt
viðhorf til starfs, sem hægt er að finna.
Að sjáifsögðu er æskilegt, að nám sé sem skemmtilegast
og fáum leiðist við það. Hinu má þó ekki gleyma, að nám
getur aldrei orðið leikur einn. Nemandi má alltaf búast
við því að þurfa að fást við verkefni, sem vekja ekki áhuga
í fyrstu, eru torveld til skilnings og krefjast mikillar vinnu.
Hugmyndin um skemmtilegheit námsins getur beinlín-
is hindrað nemanda í að takast á við erlið viðfangsefni og
leggja sig lram við þá hversdagslegu baráttu við gleymsk-
una, sem allt nám er að meira eða minna leyti.
Vert væri í þessu sambandi að segja nokkur orð um
áhuga. Oftast er áhugi nemanda á einstökum greinum mis-
jafn, og venjulega fer svo, að honum gengur bezt að nema
það, sem hann hefur mestan áhuga á. Samfara erfiðleikum
við einhverja námsgrein verður þess oft vart, að áhuga á
henni skortir. Er nú áhugaleysið orsök lítils árangurs —
eða afleiðing?
Varðandi það má benda á, að áhugi á vissri grein er
venjulega ekki fvdlmótaður fyrir fram. Heldur vex hann og
þróast við það, að unnið er að viðfangsefninu, oft viðfangs-
efni, sem þykir leiðinlegt í fyrstu. En nemandi kynnist
fyrst hinum skemmtilegu þáttum námsgreinar, þegar hann
fer að fást við hana að ráði, og getur þá fyrst fengið áhuga
á henni. Árangurinn, sem næst, örvar líka áhugann, því
að gleði sii, sem góður árangur veitir, er flestum nokkur
umbun fyrir erfiði.
Bezta ráðið við leiða eða áhugaleysi á einhverri náms-