Morgunn - 01.06.1948, Qupperneq 19

MORGUNN
ð
„Nú langar mig til að Ijúka máli mínu með því að brýna
það af nýju fyrir okkur, að við megum áldrei missa sjónar
af snnnununum. Því að þær eru vegarljósið.
Þeir menn eru til, og mér virðist sérstaklega mikið af
þeim meðal spíritista á Norðurlöndum, sem álykta sem svo:
Sannanirnar eru komnar. Við þurfum ekki að vera að
grafast eftir þeim lengur. Nú getum við látið okkur nœgja
að njóta þcirrar fræðslu um annan heim, sem við kunnum
að geta fengið. Þessum hugsunarhætti er ég andvigur; og
ég vona að hann komist aldrei inn í þetta félag (Sálarrann-
sóknafélag Islands).
Hversvegna þurfum við alltaf að vera að fá sannanir?
Sannanirnar eru ekki æðsta takmark þessa máls — ég
kannast við það. Æðsta tákmarkið virðist mér hljóta að
vera það, að við fáum þá opinberun, sem hjálpar okkur
til þess að verða vendega hæfir fyrir annan heim, þann
heim, sem við eigum öTl að fara inn í eftir tiltölulega stutta
stund.
Það er vegm örðugleikanna, sem sýnilega eru á sam-
bandinu, að við höfum álltaf þörf á sönnunum. Allir, sem
hafa kynnt sér þetta mál vandlega, og sérstáklega ef þeir
hafa kynnt sér það með tilraunum, hljóta að hafa gengið
úr skugga um það, að oftast er sambandið aJlt annað en
öruggt. Til þess að reyna, hve öruggt það er, er engin önn-
ur leið til en sannanimar. Sú opinberun, sem kernur í sam-
bandi við sannanir, á að minnsta kosti heimtingu á því,
að hún sé vandlega ihuguð. Það er beirdínis ólíklegt,
að hún sé ekki að eirihverju leyti rétt. Sannanákms opin-
ber'un getur auðvitað vei'ið rétt. En alla tryggingu vantar.“
, (Úr „Trú og sannanir").
'k
„Elckert mál hefir sætt á þeim 90 árum síðan er hreyf-
ingin hófst, jafnmiklu af óskynsamlegri gagnrýni og óskyn-
samlegri andúð eins og þetta mál. Nú er ástæða til að fagna
állri þeirri mótspyrnu, því að málið hefir ekki aðeins stað-