Morgunn - 01.06.1948, Síða 22

12
MORGUNN
állt œtla að hrynja. Ég tók að efa jafnvel þær frásögur
bíblíunnar, sem ég veit nú, að eru sannar. En þá kom þetta
mál (sálarrannsóknamálið) eins og hlýr Ijósgeisli inn í líf
mitt. Eftir það skildist mér, að lítið gerði til, þótt ritning-
unni sé ábótavant í mörgu, því að ég hafði uppgötvað hinn
ósýnilega, andlega heim.
Mér finnst allar lindir míns eigin trúarlífs hafa síðan
fengið ný uppgönguaugu. Og ég vona, að aðrir fyrirgefi
mér, þó að ég eigi erfitt með að skilja, að það sé öðntm
liœttulegt, sem hefir reynzt mér hin mesta blessun. Og
annað er mér ekki síður ógleymanlegt, hvílíkan undramátt
það hefir átt til að sprengja af mér þröngsýnisfjötrana, sem
aðrir höfðu lagt á sál mína, meðan ég var ungur og óþrosk-
aður, í þekkingarleysi sínu.“
★
„Það er hin nýja þekking (sálarrannsóknanna), sem
kemur oss að þessari dagsbrún eilifðarinnar. Og þegar vér
erum þangað komin, gerum vér þá uppgötvun, að ekkerl
er glatað — engin von og engin goefa, ekki héldur sjón
þessa andlits, sem vér síðast sáum gegnum tárin, er líkams-
fatið var lagt í kistuna. Vér vitum, að það andlit fáum vér
síðar að sjá, ekki andlit hins jarðneska, heldur himneska
líkama, sem að fegurð og yndisleik tekur öllu jarðnesku
fram. En ekki aðeins samfundavonin gleður oss. Hitt félur
engu minni huggun í sér, að mega ti~úa þvi í alvöru, að
þeir, sem oss eru kœrastir bak við tjaldið, lifi oft með oss og
séu oss nálægir — ékki sizt, er vér eigum erfiðast. Látum
það fylla hug vorn þakklœti, að Guð hefir gert tilveruna
þannig, að hún er full af meiri dásemdum en hugur vor
fær gripið yfir á þessu jarðneska stigi, og þökkum jafn-
frgmt fyrir það, að áreiðanleg vitneskja er komin til vor
yfir dauðans djúp, svo að úr þessu fer landið ókunna að
verða landið kunna.“
★