Morgunn - 01.06.1948, Qupperneq 38

28 MÓRGUNN
hafði tekið þetta litla hús á leigu og flutzt þangað í des-
embermánuði 1847.
Þegar Fox-fjölskyldan hafði búið í þessu húsi rúmt ár,
fóru að heyrast undarleg högg í húsinu, en ekki virðast
þau hafa valdið íbúunum óþæginda fyrr en um miðjan
marz árið 1848. En þá fóru þau að færast stórum í auk-
ana. Stundum heyrðust aðeins högg, stundum var eins og
húsgögnin væru hreyfð til, og litlu stúlkurnar urðu svo
hræddar við þetta, að þær neituðu að sofa einar í her-
bergi, en foreldrar þeirra fluttu þær þá inn í svefnher-
bergið til sín. Sá kraftur fylgdi þessum fyrirbærum, að
rúmin hristust og nötruðu, en það varð fljótt ljóst, að
helzt, eða eingöngu gerðust þessi undur í myrkri, en af
því dróu ýmsih þá ályktun, að hér væri um einber svik
að ræða eða blekkingar einhvers, sem í húsinu byggi, en
þar bjó enginn annar en Fox-fjölskyldan.
En svo var það að kveldi þess 31. marz, að óskiljanleg
hljóð, líkúst höggum, tóku að heyrast látlaust í herberg-
inu. Rokkið var í svefnherberginu, því að þar lifði ekki
Ijós, nem'á á einu kerti, og fjölskyldan varð lostin undrun
og ótta. í’ram að þessu hafði engum hugkvæmzt leið til
að prófa þessi dularfullu högg, og skyggnast eftir, hvort
einhver viti gædd vera ylli þeim, en nú gerðist það, að
Kate litla, 11 ára gömul, sem stokkið hafði fram úr rúm-
inu og stóð á gólfinu með foreldrum sínum, gekk þar að,
sem höggin virtust koma frá, og spurði, hvort aflið, sem
hér væri að verki, gæti barið högg í réttri tölu við það,
sem hún smellti fingurgómum sínum saman.
Þessari beiðni hins hálfhrædda og hikandi barns var
þegar svarað. Höggin komu jafnoft og barnið smellti sam-
an fingurgómunum, og undrun fjölskyldunnar varð mikil.
Einkum virðist frú Fox hafa orðið undrandi. Við frekari
tilraunir kom í ljós, að þetta óþekkta afl gat ekki aðeins
heyrt, heldur einnig séð, því að þegar Kate litla lagði
fingurgómana alveg hljóðlaust saman tvisvar, þrisvar,
fimm, sjö sinnum, var þegar svarað með tveim, þrem,