Morgunn - 01.06.1948, Qupperneq 111

M O R G U N N 101
látna ættingja sína og þessvegna komi myndir þeirra þarna
fram. En er sú skýring möguleg, þegar fram kemur á plöt-
Ur»ni mynd, sem enginn viðstaddur kannast við en þekkist
Slðar, af öðru fólki, að vera mynd látins manns, sem enginn
þeirra, er viðstaddir voru myndatökuna, hafði nokkru sinni
seð? Séra Haraldur Níelsson fékk einhverju sinni ,,auka-
^hynd11 á plötu hjá ljósmyndamiðli í Englandi, og kannaðist
ekki við hana. En alllöngu síðar kemur í ljós, að myndin er
^auðalík konu, sem fyrir löngu síðan var látin austur á
^ndi og engin ljósmynd var til af. Er nokkurt vit í að hugsa
Ser> að fólkið austur á landi, sem mundi eftir þessari konu,
°§ vissi auðviað ekkert um, hvað séra Haraldur var að að-
k^fast þessa stund, hafi getað þrýst endurminningum sín-
Urn á ljósmyndaplötu hjá enskum manni, og að einmitt
skyldi hittast svo á, að séra Haraldur var þá staddur hjá
þessum manni til að leita þess að fá „aukamynd“? Eru
rengingarnar ekki komnar hérna út á nokkuð hála braut?
Margir kannast við fiðlusnillinginn heimsfræga, Florizél
U°n Reuter, sem hingað kom fyrir h.u.b. tuttugu árum,
°lt hér hljómleika og flutti einnig erindi á vegum Sálar-
rannsóknafélags Islands um sálræn efni. Dr. Einar Arn-
Urss°n birti í grein sinni, sem áður er nefnd, frásögn af
°num, sem sýnir Ijóslega, hve erfitt er að komast fram hjá
^ viðurkenna, að framliðnir menn standi raunverulega á
uk við þcssi ljósmyndafyrirbæri. Söguna tekur hann eftir
lnni kunnu bók von Reuters:
»Fyrir nokkurum árum var hann staddur í ameriskum
Slhábæ einum í garði við hús eitt kl. 10 árdegis í glaða
sMskini. Stúllca ein tók þar þá augnabliksmynd (snap-
lQt) af honum. Segir hann að hún hafi að honum ásjáandi
hð nýja filmu í vélina og tvítaka mynda á filmuna geti
, .1 komið til mála. Var nú myndin framkölluð, og veitti
1 þá enginn eftirtekt, að neitt nýstárlegt væri við mynd-
a- Hún var því næst látin niður í skúffu og var svo enginn
gaúmur gefinn.
Hokkrum vikum síðar fór þessi stúlka og systir hennar