Morgunn - 01.06.1948, Page 154

144
MORGUNN
sem vér verðum að vinna fyrir lífsafkomu vorri og dagieg-
um þörfum, en á það hefir mikil áherzla verið lögð við mig,
að engin slík ,,verk“ þurfi þeir að vinna, því að með ein-
hverjum dularfuilum hætti sé séð fyrir öllum þörfum þeirra.
Ég hefi engar bendingar fengið um nokkurt ástand tíma-
bundinnar refsingar, en mér skilst að fólk haldi áfram þró-
uninni, þar sem hætti á jörðunni. Og mér skilst, að þar sem
hamingja látinna manna sé fyrst og fremst grundvölluð
á samúðinni, muni sumir, sem yfir landamærin fara á
lágu siðferðisstigi, fyrst í stað verða óhæfir til að finna
þessa hamingju og njóta hennar“.
Þannig skrifaði þessi ástralski maður Conan Doyle, sem
heldur áfram á þessa leið:
Oss hefir opnast nýr heimur, sem býður möguleika til
þróunar öllum þeim hæfileikum, sem með manninum kunna
að búa.
... Sumum kann að finnast þetta heimalega himnaríki,
sem spíritistar trúa á, æði efniskennt, en vér verðum að
muna, að þróunin er hægfara, eins í andlegum heimi sem
jarðneskum. Eins og þroska vorum er enn skammt á veg
komið, er ekki skynsamlegt að búast við, að vér tökum
stórt stökk á þróunarbrautinni með því einu að deyja, eða
að vér hverfum í einu vetfangi inn til einhverrar himneskr-
ar tilveru. Vér erum þá enn ekki hæf fyrir að lifa hrein-
andlegu lífi. Það mun bíða alda, eða ennþá miklu lengri
æviskeiða, að vér verðum hæf til þess. En í réttu hlutfalli
við það, sem vér verðum sjálf hreinni og göfugri, verður
umhverfið, sem vér lifum í, hreinna og göfugra. Vér eig-
um að þróast í gegn um himin eftir himin, unz mannsálin
ummyndast til þeirrar dýrðar, sem vér getum enn ekki
gert oss neina hugmynd um“.
Áður en spíritisminn kom með boðskap sinn um lífið eft-
ir dauðann, höfðu menn naumast annað en kirkjukenning-
arnar við að styðjast. Þær voru oftast mjög á reiki og eru
enn, svo að miklu meiri óvissu og ósamræmis gætir þar