Morgunn - 01.06.1948, Síða 155

MORGUNN
145
en í hinum fjarskildustu kenningum spíritistanna. Þar var
öðrum þræði haldið fram kenningunni um grafarsvefn og
upprisu á efsta degi við lúðurhljóm og básúnuóma.
Fyrir nokkurum mánuðum kom hingáð til lands enskur
læknir á vegUm rétttrúaðra manna í bænum til þess
að kristna Reykvíkinga. Á fjölmennri samkomu í húsi
K.F.U.M. og K. hér í bænum prédikaði hann skýlaust graf-
arsvefninn, allir ættu að sofa til dómsdags, en rísa þá úr
gröfunum, kristnir menn fyrst til eilífrar sælu, en síðan
ókristnir menn og vantrúaðir til eilífrar fordæmingár í ei-
Kfu, óendanlegu helvíti. En svo var moldviðrið mikið í hug-
um hinna ,,trúuðu“, sem þarna voru, að eftir erindi lækn-
isins sungu þeir um dauðann: „Ástvini sé ég, sem unni ég
hér, árstraumar fagnaðar berast að mér“. Sálmurinn legg-
ur áherzlu á, að þetta eigi að gerast þegar eftir dauðann,
en hvernig eiga menn, sem sofa, að sjá ástvini sína, sem
sofa einnig!
Mönnum hefir lengi þótt grafarsvefninn vera ótrúlegur,
°g því hafa sumir, sem kirkjukenningunum um þessi efni
vildu fylgja, kastað honum algerlega fyrir borð, en gert
ráð fyrir því að vakna þegar eftir dauðablundinn, en þá
skipti í tvö horn: himnariki og helvíti, hvorttveggja eilíft.
Örlög mannsins eru þá endanlega innsigluð, þegar jarðlífi
hans lýkur. Eilífðin öll endist ekki syndugri mannssál til
Þess að gera neina yfirbót fyrri breytni.
Hið stóra, sem spíritisminn hefir til þessara mála að
}eggja er það, að hann kennir, að þróunin haldi áfram eft-
lr andlátið. Eftir dauðann hafi menn möguleika til að vinna
sig áfram til vaxandi þroska, og einnig möguleika til að
fjarlægjast Guð og hið góða. Hann kennir oss, að ekkert
helvíti sé eilíft, én það sé undir viljastefnu hverrar sálar
homið, hve lengi hún búi við vansælu, sem hún baki sér
*neð rangri jarðlífsbreytni. Og hann kennir oss, áð svo
fjarri fari því, að sál trúaðs og góðs manns fari eftir dauð-
ann í eilífa sælu og eilífa endanlega fullkomnun, að húh
eigi þvert á móti eftir að þroskagt j gegn um marga heima,
10