Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Qupperneq 26

21
og þeir hafa margir verið, löngu áður
en „nýja“ guðfræðin kom fram á
vígvöllinn.
Neðanmálsþýðingin á Rómv. 9. 5.
ber sömuleiðis keim af nýju guð-
fræðinni.
En einkum tel jeg þó athugasemd-
irnar neðanmáls við ýmsar setningar
í 3 síðustu kapítulum Lúkasarguð-
spjalls mjög óheppilegar. Þær stefna
beint að því, að vekja efasemdir hjá
lesendum, sem treysta vísindamensku
þýðendanna, um frásögur ritningár-
innar um kvöldmáltiðinafLúk. 22.19.1).
20), sálarangist Jesú í Getsemane og
huggun engilsins (Lúk. 22. 43—44),
bæn Jesú fyrir óvinum sínum (Imk.
23. 34.a),upprisuna(Lúk.24. 6. og 12.),
uppstigninguna (Lúk. 24. 51.) og til-
beiðslu postulanna (Lúk. 24. 52. a.).
Um öll þessi vers er sem sje sagt
neðanmáls: „Vantar í sum elstu hand-
rit“ eða: „elstu og merkustu hand-
rit“. — —
Ef hjer væri nú um vísinda'ega
þýðingu að ræða, þar sem greinilega
væri skýrt frá mismunandi leshátt-
um alstaðar, þar sem nokkuð kveður
að ósamræmi góðra heimilda, eins og
t. d. í ensku þýð. frá 1885, þá skyldi
jeg ekkert um þetta segja, nema:
Farið gætiiega með efstu stig iýs-
ingarorðanna! Allan þorra lesenda
grunar ekki, að „sum elstu og imrk-
l.