Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Síða 33

31
Nokkrar fornlatneskar þýðingar fylgja
Cambridge-handritinu hjer að máli
eins og oftar, en allar elstu og bestu
heimildir og handrit að guðspjallinu
segja frá tilbeiðslu lærisveinanna,
Orðin í 51. v. vanta i vatíkanska
handritið, og hafa sömuleiðis fyrst
vantað í Sinaí-handritið en verið
snemma bætt þar inn í textann, en
öll önnur fornhandrit og enn eldri
þýðingar hafa þau, svo að harla lítil
ástæða er til að ætla að Lúkas hafl
ekki upphaflega sagt frá himnaföv
Krists.
Hjer verð jeg þá að láta staðar
numið að þessu sinni, þótt margt
fleira sje umtalsvert ekki sist ýmsar
úrfellingar þýðendanna, sem engar
ástæður eru færðar fyrir. Jeg vona
að flestir þeir, sem íhugað hafa þessar
greinar mínar, sjeu mjer sammála
um að full þörf sje á að ræða um
og jafnvel endurskoða enn þá einu
sinni þýð. nýja testamentisins; og að
minsta kosti sje ekki ástæðulitið að
fara fram á að nafnið „hinn smurði"
og neðanmáls athugasemdirnar verði
ekki í vasaútgáfunni, sem byrjað er að
prenta.
(Sjerprentun úr „Lögrjettu11 i febrúar,
■inars og apríl 1913).