Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Qupperneq 39

37
hann notað?" Á 200 árum (frá íren-
eusi til Epifaníusar) geta fleiri rit-
verk en n. testam. tekið ýmsum
breylingum hjá skrifurunum. — Og
það er engan veginn óhugsandi, að
jafnvel Epífaníus sjálfur hefði „iagað"
ritningar-tilvitnanir íreneusar eftir
handriti, sem Codex Bezae væri svo
afskrift af.
Þannig er auðsætt, að það er öðru
nær en að textarannsóknum nýja
testam. sje sama sem lokið; því að
reynist það rjett, sem sumir texta-
fræðingar segja, að ýmsar megin-
reglur W.-H. og Tischendorfs sjeu
rangar, þá er óhætt að segja með
prófessor V. v. Gebhardt (Urtext bls.
54): „Þá haggast allur textagrund-
völlur n. testam., sem búið virtist
vera að leggja".
Sömuleiðis vona jeg að lesendurnir
sjái af framantöldu, að það er hreinn
óþarfi að bera þeim mönnum á brýn
óvináttu „við þekkingu og sannleika",
eins og „Nýtt Kirkjublað" gjörði 15.
maí 1913, sem hafa aðrar skoðanir
á frumleik einhverra ritningarorða
en W. og H,, eða íslensku bibhu-
þýðendurnir. Annars eru slík um-
mæli um andmælendur lökust fyrir
þann, er lætur þau Uti; og skal þvi
ekki fjölyrt um þau.
Þar eð bæði hjer að framan og
síðar er svo oft minst á almenna eða
viðurkendatextann(„textusreceptus“),