Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Qupperneq 51

49
úr hvaða lesmáti sje rjettastur. Eru
t>ó allir sammála um, að flestir rangir
lesmátar í n. testam. sjeu miklu eldri
en þessi elstu handrit. Textafræð-
ingurinn Scrivener segir t. d. (í In-
troduction to the criticism of the
N. T. Ií. b. 264. bls.): „Þótt ótrúlegt
sje, er það samt satt, að lökustu
skemdirnar, sem texti n. testam.
heflr nokkurn tíma orðið fyrir, stafa
frá fyrstu hundrað árunum, sem hann
var til; að íreneus, Afríku-kirkju-
feðurnir, öll Vesturlönd og nokkuð
af sýrlensku kirkjunni notuðu miklu
lakari handrit af n. testam., heldur
en þau voru: sem Stúnica, Erasmus
eða Stephen notuðu 13 öldum siðar,
er þeir voru að gefa út „textus
receptus“.“
Skemdir þessar stafa sumpart frá
villutrúarmönnum, sem reyndu að
koma sinum skoðunum inn í sjálft
nýja testam., sumpart og einkanlega
stafa þær líklega af því, að á meðan
sögur og brjef n. testamentisins voru
sem lifandi orð í minni safnaðanna
frá dögum postulanna heflr skrifur-
unum ekki virst eins mikil nauðsyn,
að gæta grandgæfilega að hveiju
einasta orði við afskriftirnar eins og
síðar varð. Sumir halda jafnvel, eins
og Salmon1), að viðbæturnar, sem
ber svo mikið á í Lúkasar guðspjalli
1) Sbr. Some Oriticism of the text of
the N. Testam. bls. 140 etc.
3