Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Síða 56

54
við aimenna textann, að þeir, sem
hafna honum, verða að yngja hana
upp með einhverju. — Er nú deiit
um það hvort eldra sje Peshitto, sem
til eru af meðal annars 11 eða 12
handrit frá 5. og 6. öld, eða 2 aörar
sýrlenskar þýðingar, kendar við Cure-
ton og Lewis, sem báðar eru ólíkar
innbyiðis að sumu leyti, og ekki til
nú nema í einum handritaparti hvor
um sig.
Kirkjusagan getur hvergi um þess-
ar „endurskoðanir" og ýmsir and-
mæla þeim alveg. — En hvað sem
um það er, þá virðist þessi samruna
kenning (Conflation) þeirra W. og H.
sanna lítið. — Er ekki alveg eins trú-
legt og skiljaniegt að bæði orðin: (lof-
andi og vegsamandi) hafl verið í frum-
handritinu, en svo hafi nokkrir afskrif-
arar slept öðruhvoru orðinu, en allur
þorrinn skrifað rjett, eins og getgáta
W. og H., að fyrst hafl nokkrir af-
skrifarar breytt um orð, skrifað
ainountes í stað evJogountes, og síðar
hafi aðrir tekið upp bæði orðin?
Hitt er satt, að „textus receptus"
er orðfleiri, en fornu handritin, sem
nmst er farið eftir á síðustu árum.
í Markúsarguðspjalli eru samkvæmt
gríska textanum, sem almennastur
var 11646 orð1). Alexandriu hand-
ritið (A), sem oftast styður þann texta,
1) Sbr, Eevision reyiaed bls. 262,