Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Qupperneq 59

57
því leyti frábrugðið öllum öðrum að
röð guðspjallanna er: Matteus, Jó-
hanne8, Lúkas og Markús. í Matt-
eusar guðspjalli styður það yfirleitt
leshætti almenna textans (nema í
nokkrum versum í 11. kap.). í Jó-
hannesar guðspjalli styður það flokk-
ana á víxl alt til 5, 12 ; en úr því er
það mjög likt vatíkanska handritinu, og
sömuleiðis í 7 fyrstu kap. Lúkasar
guðspjalls. Úr því er það eins og
almenni textinn, nema í 2 síðustu
kapitulunum, þar styður það sum-
staðar leshætti Sín. og vat-handr.
í Markúsar guðspjalli eru leshættir
ýmsra fiokka og enda nýir, t. d. er
langt nýtt vers, áður óþekt, milli 14.
og 15. vers í siðasta kap. guðspjalls-
ins. En svo endar guðspjallið á sama
veg í vers. 15 til 20 eins og almenni
textinn, og er þar með fenginn nýr
vitnisburður um frumleik þeirra versa.
Nákvæmari samanburður á þessu
handriti og öðrum fornum heimildum
er mór ókunnur enn þá.
Það er óhætt að fullyrða, að enn
sje töluvert verk óunnið, að óhlut-
drægum rannsóknum um frumtexta
nýja testamentisins. Og þegar maður
les og ber saman stórar bækur lærð-
ustu manna í þeim efnum, þá virðist
manni stundum bera fullmikið á
breytingagirni nýguðfræðinga, sem
virðast fagna yflr hverjum nýjum
leshætti, enda þótt eða jafnvel eink-