Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Síða 72

70
hans eru eingöngu af sögulegum og
textafræðilegum ástæðum runnin.
Sjálfur flytur hann alveg nýja kenn-
ingu eða getgátur um uppruna Móse-
bóka. Hann segir, að mestur hluti
1. og 2. Mósebókar sje eftir einu frum-
riti, sem síðar hafl verið aukið að
munnmælasögum. Og hann teluv
þessar bækur miklu sannsögulegri en
áhangendur Wellhausens eru vanir að
gjöra. Þannig telur hann Abraham,
ísak og Jakob sögulegar persónur, og
að sáttmálsbókin og boðorðin sjeu
líkl. eftir Móse. Sömuleiðis mótmælir
hann því, að Gyðingar hafl ekki verið
annað en hjarðmannalýður á dögum
Móse. Prestaiögin í 3. Mósebók geti
ekki verið frá herleiðingartímanum,
segir hann, þótt raargir haldi það;
þau hljóti að hafa verið til á dögum
Hiskía hjer um bil 700 árum f. Kr.
Nýlega er og komin út mikil bók
og lærð1) mjög eftir Wilhelm Möller
Jic. theol. og prest í Appollendorf á
Þýzkalandi, jákvæðan guðfræðing.
Mótmælir hann eindregið frumrita-
getgátunum yflrleitt, bæði hjá Well-
hausen og Eerdmans, og notar sundur-
greiningarreglur Wellhausens-stefn-
unnar rækilega til að sýna fram á, í
hvað miklar söguiegar öfgar og ógöng-
ur þær leiði; með þeim megi skifta
1) Widor den Bann der Quellensoliei-
dung (280 bls.) Giitersloh 1912.