Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2007, Blaðsíða 264
reiknar svörun mannvirkisins í lóðrétta stefnu undan álagi frá stökum fótgangandi veg-
faranda. Svörun undan hópi vegfarenda eða svörun vegna hlaupaálags er ekki reiknuð.
Ekki er heldur tekið á svörun vegna örvunar í lárétta stefnu. í framhaldi tóku fleiri staðlar
upp þessa sömu aðferð og hér má t.d. nefna kanadíska brúarstaðalinn, OHBDC (Ontario
Highway and Bridge Design Code) og danska vegstaðalinn, Vejregler. í öllum stöðlum er
álagið sett fram sem stakur kraftur sem færist yfir aðalhaf brúarinnar með jöfnum hraða, v:
F(l)=G0sm (2nf0t) (8)
v = 0,9/0 (9)
Alagið skal sett á brúna þannig að/0 sé fyrsta lóðrétta eigintíðni hennar og G0 er sveiflu-
útvik álagsins sem er mismunandi milli staðla. Mesta hröðun brúarinnar skal reiknuð og
borin saman við hönnunarviðmiðin sem eru mismunandi milli staðla. Tafla 3 sýnir
stuðlana sem nota skal við hönnun skv. mismunandi stöðlum.
Þessar reglur eiga við um göngubrýr með eigintíðnir
á bilinu 1,0-5,0 Hz en þó má lækka reiknaða svörun
fyrir brýr með eigintíðnir milli 4,0-5,0 Hz. Það skal
gert þannig að reiknuð svörun er ekkert lækkuð við
4,0 Hz en svo lækkuð línulega niður í 70% af reikn-
aðri svörun við 5,0 Hz. Eins og sést, þá er álags-
líkanið einföldun á líkaninu sem kynnt var í kafl-
anum fyrir gangandi vegfarendur. Einföldunin felur
í sér að einungis fyrsti liður Fourier-raðarinnar er
tekinn með í líkaninu og að Fourier-stuðullinn er
valinn óháð tíðninni.
-
Tafía 3. Stuðlar fyrir álagslikan I mismunandi hönnunarstöðlum.
Staðall Þyngd vegfaranda Mesta leyfilega hröðun
Gfl “max
BS5400 - BD19/04 180 N 0,5//" [m/s2]
DS410 - Vejregler 360 N 0,25/00'78 [m/s2]
ENV 1992-2:1996 180 N 0.5 f/ö [m/s2]
ENV 1995-2:1997 280 W 0,7 m/s2
OHBDC 180 N 0,25/0'78 [m/s2]
v___________________________________________________J
Mælingar
Göngubrú yfir Hringbraut við Njarðargötu
Göngubrú yfir Hringbraut við Njarðargötu er samfelld og eftirspennt bitabrú og er
heildarlengd brúarinnar um 170 m og lengsta hafið er 27,1 m (sjá mynd 1). Frekari
upplýsingar um brúna og niðurstöður mælinga má m.a. finna í skýrslu sem skilað var til
Vegagerðarinnar í febrúar 2007 [Línuhönnun, 2007].
Eigintíðni: Eigintíðni brúarinnar er ákvörðuð með því að koma henni á hreyfingu, t.d.
með því að hoppa og mæla svo hröðunina þegar brúin sveiflast frítt (e. free decay).
Eigintíðnin ákvarðast með því að breyta tímaröðinni í aflróf við hefðbundna Fourier-
vörpun og finna hágildi í aflróf. Eigintíðni fyrsta lóðrétta sveifluformsins reyndist vera
fx « 2,30 Hz.
Deyfing: Deyfing brúarinnar ákvarðast á samsvarandi hátt og eigintíðnin, þ.e. brúnni er
komið á hreyfingu og frísveifla hennar mæld þegar hún deyfist út. Fyrir einnar frelsis-
gráðu kerfi má rita frísveifluna á eftirfarandi hátt, sjá t.d. [Chopra, 2001]:
x(t)= X sm(codt-<þ)e-i;‘“°' (10)
þar sem £O0 er eigintíðni brúarinnar [rad/s], cod er deyfð eigintíðni brúarinnar og £ er
deyfingarhlutfallið. Fasahornið er <p og X er sveifluútvikið. Út frá jöfnu (10) og sé gert ráð
fyrir að dempunin er lítil, þ.e. 4'« 1 má sýna að deyfingin er:
Jn(xJx„,m)
2it m
2 6 2
Arbók VFl/TFl 2007