Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 62

SKAGFI RÐINGABÓK
fáum árum á eftir Þorsteini Jónssyni, 05 hefur Helga þá enn orðið
ekkja.
Enn er getið Helgu Einarsdóttur í annars konar heimild en forn-
bréfum. I ættartöluhandritinu í AM. 257 fol., bls. 620 segir svo:
„b. Margrét Helgadóttir giftist
Fúsa launsyni Jóns Grímssonar
(sem veginn var í Síðumúla)
og Kristínar Fúsadóttur. Þ. b.
Helgi og Margrét. Fúsi Jónsson
átti 3 launbörn.
1. Bjarna, sem átti Guðríði
d. Þorsteins Jónssonar og Helgu Einarsdóttur, sem
átti Steiná í Svartárdal. (Hún (þ. e. Helga Einarsdóttir)
átti síðar Bergþór Grímsson bróður Jóns
Gr.s.) Þ. b. Bergþór, Fúsi,
Gunnar, Runólfur, Þórdís,
Ingveldur, Helga, Hallbera,
Guðrún ...“
Margrét sú Helgadóttir, sem hér um ræðir, var dóttir Helga
Brandssonar bróður Halldórs lrm. í Hjarðarholti í Stafholtstung-
um Brandssonar, sem átti Agnesi Grímsdóttur systur Jóns og Berg-
þórs. Fúsi Jónsson var Vigfús launsonur Jóns Grímssonar og
Kristínar Vigfúsdóttur hirðstjóra Erlendssonar. Kristín hafði verið
fylgikona séra Magnúsar á Grenjaðarstöðum Jónssonar biskups
Arasonar og átti Vigfús með Jóni Grímssyni, sem þá var sveinn
Jóns biskups, að því er talið er, að Magnúsi látnum, og gæti það
hafa verið þegar um 1536. Líklegast er, að Vigfús hafi verið ung-
ur, varla eldri en um tvítugt, er hann átti Bjarna, sem þá gæti
verið fæddur um 1556.
Að uppruna er niðjatalskaflinn, sem hér að framan er greind-
ur, frá fyrri hluta 17. aldar, og verður það ráðið af því, að ekki
er rakið lengra niður en börn Bjarna Fúsasonar og systra hans.
Það er því ekki minnsta átylla til að rengja hann, og er svo
60