Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 103
ÚR SKÚFFUHORNI
Sigurður, er í Selinu býr,
sýgur hann bæði ær og kýr,
skekur strokk og þeytir þétta,
þetta gerir hann konunni til létta.
18.
í tungusveit, milli Steinsstaða og Reykja, lá flói, sem
nú hefur verið ræstur fram og ræktaður upp. Þar vestast, austan
undir hólbrekku, er heit laug, og rennur úr henni lækur suður og
vestur fyrir hólinn. Laug þessi heitir Dauðsmannspollur. Er sú
saga til þess, að einhverju sinni varð maður úti þar í grennd, fannst
seinna helfrosinn og krepptur, og var líkið borið að laug þessari
og þítt þar.
19.
Olafur Davíðsson, einn af miklum velgjörðamönnum
íslenzkra þjóðfræða, fæddist í Felli í Sléttuhlíð 1862. Hann var
sonur staðarprestsins, Davíðs Guðmundssonar frá Vindhæli á
Skagaströnd, og Sigríðar Olafsdóttur Briems, timburmeistara og
skálds á Grund í Eyjafirði.
Séra Davíð í Felli fékk Möðruvallaklausmr 1873 og bjó á Hofi
í Hörgárdal. Olafur Davíðsson var því ellefu vetra, þegar hann
kvaddi bernskuspor sín í Sléttuhlíð.
Guðmundur hét bróðir Olafs, seinna bóndi á Hraunum í Fljót-
um, merkismaður. Hann safnaði mörgu úr munnlegri geymd líkt
og Olafur og tók snemma til við það. Arið 1884, ekki tvítugur,
skráði hann á minnisblað vísur, sem ortar höfðu verið í Felli um
sveinungann Olaf bróður hans. Þær eru ekki minnisverð orðsins
snilld, en geyma svipleiftur aftan úr sveitalífi gamals tíma, ofur-
litlar „ljósmyndir“ af Olafi Davíðssyni fyrir daga barnaljósmynd-
anna.
Einhver í Felli kvað, nú gleymdur:
101