Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 86

SKAGFIRÐINGABÓK
nú, og útlendur „vísinda-sveitamaður“ er enn eitthvað allt annað.
Eg lærði fjölmargt um íslenzkt líf, eins og það hafði verið öld af
öld. Það vildi svo heppilega til, að ég var fljótur að færa mér í nyt
íslenzkuna mína vandhæfis- og samvizkulaust, eins og áður er
sagt, og því var ég ekki „útlendingur“ í viðtali, heldur — ja, eins
konar heimalningur þar í sveitinni.
Arið 1932 var ,,nútímans“ rétt byrjað að gæta í sveitinni. Bílar
voru fáir, en til voru þeir, og komizt varð á bíl fram að Starra-
stöðum, eins og getið hefur verið. Reglulegar bílferðir voru fá-
tíðar, þó fór Hjálmar einu sinni í viku, á laugardögum, út á Krók,
eins og áður segir. Póstur kom ekki nema tvisvar í mánuði fram
í sveitina. Sími var ekki til — hann kom síðla sumars 1933 —
en útvarp var svo að segja á hverjum bæ. Heimilin bjuggu því
mest að sínu. Lítið var keypt eða flutt heim úr kaupstað, margt
var búið til heima. Algengt var til dæmis á þeim tíma að nota
skinnskó, sem gerðir voru á heimilinu. Frú Björg saumaði handa
mér bæði sauðskinnsskó, græna, til innanbæjarnota, og hrcss-
skinnskó, mórauða, sem góðir voru á ferðalögum, einnig prjónaði
hún íleppa í þá. Utanbæjarskórnir voru látnir í vatnstunnu yfir
nótt til að mýkjast. Þeir voru ósútaðir. Mörgum árum síðar voru
mér gefnir sútaðir, svartir, mjúkir skór með hvítum eltiskinns-
bryddingum, sem þá tíðkuðust í jólagjöf í sveitinni. Hrosshárs-
reipi voru og búin til á heimilunum. Eg á þrjár hnappheldur, hvít-
ar, svartar óg marglitar, sem mér voru gefnar á Mælifelli, og flétt-
aðar, held ég, að Jóhannesi gamla vinnumanni þar1; ég var líka
oft búinn að nota höft á hesta í ferðum mínum.
A Mælifelli lærði ég að binda hey. Mér var sagt, að nú mundi
þar 700 hesta tún, en svo hefur varla verið, meðan ég átti heima
þar, og heyfengur naumast svo mikill af útheyi og töðu að við-
bættri hánni, sem fór í súrhey. Ég lærði aldrei að slá, maður verð-
ur að vera fæddur til þess, en ég gat þó að minnsta kosti fært
fólkinu matinn á engjar (niður í Nes), það gerði ég líka oft og
fékk mér þá kaffi um leið. Það var þó ekki alveg óverðskuldað,
1 Sigvaldasyni. Hann var lengi ráðsmaður á Mælifelli.
84