Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 192
SKAGFIRÐINGABÓK
Okkur systrunum geðjaðist strax vel að Ingibjörgu, hún var
bæði einlæg vinkona okkar og stallsystir, alltaf í miklu áliti, enda
konan traust. Móðir mín sagði oft við okkur systurnar, að við mætt-
um vel taka hana Ingibjörgu á Þverá til fyrirmyndar, hún væri
svo uppbyggileg stúlka og traustvekjandi.
Ingibjörg var fastlynd, hafði talsvert geð, en tamdi það vel
þegar í æsku, en var sjálfstæð og tók ákveðna afstöðu til mála.
Hún var mikil hannyrðakona, allt var fallegt og vandað, sem hún
lagði hönd að. Það mátti segja, að hún væri öllum kvenlegum
kostum búin.
Ingibjörg giftist Magnúsi Gíslasyni, bónda á Vöglum, miklum
dugnaðar- og búsýslumanni, skáldi og félagsmálamanni. Þau hjón
eignuðust einn son, Gísla, sem nú býr á Vöglum, kvæntur Krist-
ínu Sigurmonsdóttur frá Kolkuósi.
Ingibjörg var manni sínum samhent í hagnýtum búskap, hélt
mjög vel á öllum verðmætum og hafði gott vit á fjármálum, var
hyggin og sístarfandi húsmóðir. Hún var mikil ræktunarkona,
fyrir utan nytjajurtir, kartöflur og grænmeti ýmiss konar, lagði
hún mikla stund á rækmn blóma, úti sem inni, og trjárækt á all-
stóru svæði neðan túns, í skjóli fyrir austanáttinni.
Ingibjörg starfaði allmikið í kvenfélagi Akrahrepps, var for-
maður þess um skeið, var hún góður liðsmaður á þeim vettvangi,
tillögugóð og samvinnuþýð. Hún starfaði nokkuð að bindindis-
málum í hreppnum, stofnaði bindindisfélag með unglingum sveit-
arinnar, var það við líði nokkur ár og hafði góð og varanleg áhrif.
Ingibjörg var virt og vinsæl húsmóðir, unglingar dvöldu oft á
heimili hennar langtímum saman, heimilið var hjúasælt, vel gert
við alla. Gestrisni var mikil, húsfreyjan vildi fyrir öllum greiða
og gott gera, en engan hryggja. Hún átti enga óvini, en góðvini
marga. Tengdaforeldrum sínum var hún sem bezta dóttir, þau
virtu hana og elskuðu.
Ingibjörg var ekki heilsuhraust, athafnavilji hennar naut sín
því ekki sem skyldi, einkum urðu henni erfið síðusm árin.
Ingibjörg var mágkona mín. Eg tel mig því hafa þekkt hana
vel og á henni mikið að þakka.
190