Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 73
VÍSINDAMABUR í SVEIT
mig, þegar ég kom labbandi fram í sveitina. Fyrir ofan túnið á
Mælifelli voru móar, er kom upp fyrir Klettstaglið, og melar,
þegar ofar dró. Neðan túns var þýfð mýri og ótræðisflói, unz kom-
ið var að öldunni, sem sá hluti heimreiðarinnar hvarf á bak við,
er næstur var þjóðbrautinni, svo ekki heldur hún sást heiman að
frá Mælifelli. Nú var hér breyting á orðin: vegurinn lagður beint
gegnum flóann, og þessi fagra og vinhlýja heimreið, þar sem
Mælifellshúsið birtist, er komið var upp á ölduhrygginn í um það
bil kílómetra fjarlægð, er ekki lengur til. Ekkert var eins hressandi
og að sjá Mælifell, þegar á ölduna kom. Stundum lét ég hestinn
lötra í humáttina, stundum spretti ég úr spori alla leið að bæjar-
hólnum, sveigði síðan í hálfhring um hann og heim í hlað, þar
sem mér var alltaf tekið tveim höndum. Jafnvel heimreiðarspott-
inn neðan hólsins er horfinn, einnig bæjarlækurinn. Um slíkt er
ekki að sakast. Landslagið er óskemmt, þótt mýri og flói hafi verið
ræst fram, ekkert bítur á Klettstaglið, Hamraheiðin er Hamra-
heiði, og ofar öllu er háleimr hlíðarsvipur Hnjúksins, eins göfug-
ur hvort sem hann er séður að sunnan, norðan eða beint frá hlíð-
inni.
Melar, móar, tún, mýri og flói voru tannsóknarsvæði mín fyrsta
og annað árið á Mælifelli. Arið 1933 vann ég við jarðvegspróf
vikulega; ótal smádýra safnaðist í glösin hjá mér. En mér var ekki
einungis ætlað að safna þessum smákvikindum, heldur öllum skor-
dýrum, sem ég gæti náð í. Og eins og vitanlegt er, þá er alls staðar
nóg af skordýrum, undir steinum, í gróðrinum, fljúgandi um loft-
ið, og ekki sízt er þau að hitta í vatni. Þessu síðasttalda dýralífi
veitti ég sérstaka athygli árið 1937, nefnilega lífi í laugum og
hverum. En það er annað mál, sem aðeins nægir að drepa á hér.
Eg fór því í könnunarferðir út frá Mælifelli, fyrst niður að
Svartá og upp á móa, svo fram eftir Tungusveitinni og út á bóg-
inn líka. Þegar ég var farinn að venjast hestum, en það varð reynd-
ar mjög fljótt, komst ég víðar um, ekki sízt þegar Kristmundur
var hestamaður minn. Samt er aðeins ein ferð okkar minnisverð
frá fyrsta árinu, var þó ekki sérstaklega markverð. Við riðum
austur yfir Svartá og ætluðum að gista á Tunguhálsi. Konan þar
71