Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 126
SKAGFI RÐINGABOK
Árið 1863 segir í Annál 19- aldar að hret hafi orðið 9.—11.
ágúst. Hret þetta gekk um allt land og varð slíkur kafaldsbylur
um Fljót og Siglufjörð, „að lítt þótti fært milli bæja. . .“11
Árið 1867 getur Annállinn um harðindi frá áramótum til
sumarmála, og að víða hafi þurft að skera kýr og farga hrossum.
„. . .mun eigi annarsstaðar hafa orðið mikill fellir, en í Fljótum
og á Skaga. . .“12 Þessi harðindi hafa valdið fækkun á búsmala
bænda, eins og vel sést á línuritum 1, 2 og 3. Við þetta bætast svo
fjárpestir og fjármissir af þeirra völdum, og segir í bréfi hrepp-
stjóra til sýslumanns 18. júlí 1871, að bráðapestir hafi að undan-
förnu lagzt á fé, en hafi næstliðinn vemr verið með langvægasta
móti. I bréfinu segir, að helzta vörn gegn pestinni sé góð heygjöf
og hirðing, en „inngjafir af Glaubersalti, lýsi og fl.“ komi ekki
að gagni. Auk þessa er sagt um pestina:
„Bráðapest þessi byrjaði hér í sveit nú hérum bil fyr-
ir 17 árum, og var lángskæðust fyrsta árið, — drap hún
þá á nokkrum bæum við sjóinn um og yfir 100 fjár á
hverjum bæ, mest af útigángsfé, sem og líka nokkuð hér
og hvar í sveitinni af innistöðufé. Síðan hefur hún á
hverju ári drepið meira eða minna, helst við sjóinn. Skæð-
ust hefur pestin venjulega verið frá Veturnóttum til
miðs-vetrar, helst við snögg veðrabrigði, einkum hélur
og áfreða; þó reynist einginn tími ársins alveg óhultur
fyrir henni. . ,“13
Enda þótt dragi úr fjárpestum og hallæri verði ekki til muna
mikil, er vart unnt að tala um góðæri í Fljótum á næstu árum.
Skepnum fjölgar hægt og sígandi frá ári til árs, með nokkrum
undantekningum þó (sjá línurit 1, 2 og 3). En í bréfi hreppstjór-
anna til alþingismanns frá 8. janúar 1873, bera þeir sig undan
því að leggja í sjóð til styrktar fátækum bændum í Þingeyjarsýslu,
en telja ástandið í Fljótum of slæmt til að þeir séu aflögufærir.
I bréfinu segir svo:
124