Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 153
FLJÓT í SKAGAFIRÐI Á NÍTJÁNDU ÖLD
1876, en engir um nokkur ár þar á eftir. Árin 1891—1900 eru
þessar skektur enn færri, eða frá tveimur og allt að átta.
Á þessu yfirliti, og þó skýrar á línuriti 7, sést, hve mjög dregur
úr báta- og skipaeign Fljótamanna, er líður að aldamótum. Ut-
gerðin er að smáhverfa í sveitinni, bændur virðast í auknum mæli
einbeita sér að bústörfum, en þeir, sem á sjó fara, róa á vertíðum
frá stærri útgerðarstöðvum með góðar hafnir, til dæmis frá Siglu-
firði. Hafnleysið í Fljótum gerir það að verkum, að útgerð leggst
smám saman niður. Stærri og fullkomnari skip krefjast bættrar
aðstöðu við land, en henni var ekki unnt að koma upp í gömlu
útróðrarvíkunum í Fljótum, sem standa fyrir opnu hafi gegn
verstu veðuráttum. Það eru því tæknibreytingar við sjómennsk-
una, sem valda því, að Fljót, sem voru sambland útgerðar- og
landbúnaðarhéraðs á 19. öld, verða að hreinni landbúnaðarsveit
á 20. öld.
Enda þótt þessi atvinnuháttabreyting eða einhæfing sé að verða
að veruleika um aldamótin, verður því ekki neitað, að sjávarút-
vegurinn var það, sem löngum bjargaði Fljótum frá voveiflegum
skaða, jafnvel frá því að leggjast með öllu í auðn, þegar verst
áraði á 19. öld. Þegar heyafli brást og fé féll úr hungri eða sótt-
um og matbjörg þvarr á heimilum, var oftast hægt að treysta á
sjóinn, og margur hefur haldið lífi á því, sem þaðan kom, nýjum
eða hertum fiski, lýsi, hákarli og hákarlastöppu. Því má segja, að
vegna þeirrar aðstöðu, að fiskimið voru svo að segja við bæjar-
dyrnar, hafi líf haldizt í Fljótum, hinni afskekktu og hörðu sveit,
á miklum harðindatímum, sem gengu mjög nærri öllu lífi í landi.
6.
Verzlun og samgöngur
I FljÓtum var lengst af engin verzlun, og það er ekki
fyrr en undir aldarlokin, sem slík fyrirtæki taka að skjóta upp
kollinum.
Af þessu leiddi, að Fljótamenn urðu að sækja til kaupstaðar um
151