Morgunblaðið - 14.12.1986, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 1986
53
Konrad Lorenz
bandi við móður náttúru, sem komi
greinilegast fram í þursahætti
nútímamanna í umgengni við flóru
og fánu. Græðgin hefur orkað því
að hinn óhugnanlegi skógadauði
hefur náð svo langt, að mikill hluti
skóga í Mið-Evrópu er fallin eða
að því kominn og dýrategundum
fækkar stöðugt um allan heim af
sömu orsökum. Hann heldur því
fram að það sé brýnust nauðsyn
nú á dögum að menn nálgist aftur
skilning og næmi fyrir náttúrunni.
Hann telur að tengsl við skepnur
séu manninum nauðsynleg og í því
sambandi vitnar hann til ummæla
föður síns sem var mikill hundavin-
ur og taldi að „næst hundinum
væri grágæsin best til þess fallin
að tengjast manninum vináttu-
böndum". Lorenz bætir því við að
það gildi einnig fyrir aðrar tegund-
ir gæsa, en hegðunarmáti gæsar-
innar er í mörgu hliðstæður
mennskri hegðun. Og það sem
meira er að hann hefur þá skoðun
eftir áratuga rannsóknir á þessum
fuglum, að þær ásamt mörgum
öðrum æðri dýrategundum séu
gæddar eigin persónuleika.
Myndir og texti þessarar bókar
mynda heildarmynd af þessum
næmu og spöku fuglum.
Grindavík:
Mikið fjölmenni við jóla-
föndur í Grunnskólanum
Grindavík.
UNDANFARIN ár hefur for-
eldra- og kennarafélag Grunn-
skóla Grindavíkur hvatt
foreldra nemenda skólans til
að koma með börnum sínum í
jólaföndur einn eftirmiðdag
rétt áður en jólaprófin byija.
Einn sunnudaginn nú í desemb-
er var skólinn troðfullur af foreld-
rum og nemendum á öllum aldri
við jólaföndur. Lætur nærri að
um þijú hundruð manns hafi ve-
rið í skólanum þegar mest var.
Voru forráðamenn félagsins og
skólans að vonum ánægðir með
þessa miklu þátttöku sem hefur
verið að aukast frá ári til árs.
Kr. Ben.
Einbeitnin leynir sér ekki lyá þessum mæðgum.
Fjöldi nemenda ásamt foreldrum sínum voru i jólaföndri og voru skólastofurnar þéttsetnar.
I Kardemommubæ
Bókmenntir
Jenna Jensdóttir
Thorbjörn Egner.
Fólk og ræningjar i Karde-
mommubæ. Hulda Valtýsdóttir
þýddi. Ljóðaþýðingar eftir
Krislján frá Djúpalæk. Höfundur
myndskreytti.
Forlagið — Reykjavík 1986.
Höfundur á miklum vinsældum
að fagna, hvar sem leikrit hans eru
sýnd og sögur hans eru lesnar.
Hann bregst hvergi í fjölhæfni sinni
sem rithöfundur, tónskáld og mynd-
listarmaður. Það er tæplega hægt
að hugsa sér skemmtilegri sam-
verustundir með ungum áhorfend-
um en í leikhúsi undir sýningu á
leikritum hans. Og sögurnar árétta
þessa einlægu gleði sem leikritin
vekja.
Sagan um fólkið og ræningjana
í Kardemommubæ kom fyrst út á
íslensku árið 1961 í þýðingu Huldu
Valtýsdóttur og Kristjáns frá
Djúpalæk, sem þýddi ljóðin. Nú er
sagan komin út á ný endurskoðuð
af þýðendum, með nýjum litmynd-
um eftir höfundinn. Thorbjöm
Egner (f. 1912) hefur borið gæfu
til að byggja verk sín á sígildum
lífssannindum, sem ekki verða
hrakin.
Karíus og Baktus komu fyrst út
1946, Dýrin í Hálsaskógi 1953 og
Fólk og ræningjar í Karde-
mommubæ 1955.
Öll eiga þessi ævintýri jafn mikið
erindi við daglegt líf fólksins nú og
þau áttu í byijun. Ekki aðeins í
landi höfundar, heldur alls staðar
þar sem fólk metur og skilur góð
verk. Fæmi hans í að láta allt
mannlegt ganga sem eðlilegast fyr-
ir sig, hvort sem með eða móti blæs,
er stórkostleg. Hvert bæjarfélag á
sína skúrka — en með góðu skal
illt út reka, er viðhorf sem höfund-
ur fer ekki dult með í verkum sínum.
Allt iðar af lífi g fjöri og hrífur því
Thorbjöm Egner
hvem þann er leikrit hans sér, eða
bækur hans les. Hér hafa verk höf-
undar verið okkur nákomin gegnum
tíðina og alltaf jafn kærkomin
hveijum þeim er bætist í hópinn til
kynna við þau.
Það yrði nánast hlægilegt að
rekja efnislega sögnna um Karde-
mommubæ. En hitt má árétta að
hér er saga á ferðinni, sem geymir
mörg síung sannindi falin bak við
geislandi gamansemi og góðlátlegt
grín.
Mjög falleg útgáfa með nýjum
myndum eftir höfundinn.
HÚS
SEM HREYFIST
SJÖ
Ijóöskáki