Morgunblaðið - 08.04.1993, Síða 34

oo
36GI JIflc
QIÖAJ3KU0H0M
34
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 1993
KREPPIR AÐ I ATVINNUMALUM BOLVIKINGA
Er að verða vitlaus
á aðgerðarleysinu
YFIR 100 manns eru á atvinnu-
leysisskrá hjá Verkalýðs- og
sjómannafélagi Bolungarvíkur.
Þegar komið er að skrifstofu
verkalýðsfélagins í Hafnargötu
blasa við atvinnuauglýsingar
frá Norðurtanganum á Isafirði
og fiskverkendum í Hnífsdal.
Bolvikingar vilja þó helst kom-
ast hjá því að sækja þangað
vinnu og aka Óshlíðarveg á
hverjum degi. Þó sækja þrettán
konur vinnu á ísafjörð um þess-
ar mundir. Oft er þröng á þingi
í verkalýðshúsinu, en þangað
sækir fólk félagsskap og ræðir
landsins gagn og nauðsynjar.
Helgi Pétur Guðjónsson, 38 ára,
var mættur á skrifstofu verkalýðsfé-
lagsins til að fá sér kaffisopa og hitta
þá sem svipað er ástatt fyrir. Hann
vann í frystihúsinu en fékk uppsagn-
arbréf um miðjan febrúar líkt og
aðrir. „Ég trúði því ekki að þetta
gæti komið fyrir. Við vorum að vinna
á föstudegi og það var tilkynnt að
unnið yrði á mánudegi. Seinnipartinn
var síðan tilkynnt að engin vinna
yrði eftir helgina og ég hef verið
atvinnulaus upp frá því.“
Ætlar að herða fisk
Helgi Pétur sagði að það versta
við atvinnuleysið væri að fá daginn
til að líða. „Ég reyni að gera eitt-
hvað heima við. Svo reyni ég að fá
fisk til herslu og ætla að fara að
byija á því núna. Þetta yrði mest
fyrir sjálfan mig og mína, svo reyni
ég að selja kunningjafólki okkar til
að hafa upp í kostnað. Ég er að
þessu aðallega til að hafa eitthvað
fyrir stafni, svo ég verði ekki vitlaus
á aðgerðarleysinu. Svo fæ ég útrás
Á förnum vegi
EKKERT tiltökumál er að ræða
landsins gagn og nauðsynjar á
miðju Aðalstræti í Bolungarvík,
enda um margt að skrafa eins og
staðan í bæjarfélaginu er. A skrif-
stofu verkaiýðshússins er auglýst
eftir fiskvinnslufólki í vinnu á
ísafirði, Hnífsdal og Patreksfirði.
Atvinnulausir
HELGI Pétur Guðjónsson, t.v., hefur búið í tíu ár í Bolungarvík en
hefur verið atvinnulaus í tæpa tvo mánuði. Hallgrímur Helgason hef-
ur von um starf á Akureyri og hyggst fara þangað með fjölskylduna.
í íþróttahúsinu og kem hingað stund-
um eftir hádegi."
Vekur reiði
Helgi Pétur sagði að vissulega
hefði verið aðdragandi að stöðvun
fyrirtækisins, en allir hefðu verið svo
bjartsýnir með farsæla úrlausn þess-
ara mála. „Það kemur alltaf upp
reiði í manni, en það er spuming
hverjum er hægt að kenna um að
svona fór. Sumir kenna nkisstjórn-
inni um og aðrir Landsbankanum.
Mér finnst að þessir aðilar hefðu
mátt sýna meiri skilning á þessum
málum,“ sagði Helgi Pétur.
Hann vann við flökunarvélar og
hafði verið í starfí í frystihúsinu í tíu
Nýbyggingar
ÞRÁTT fyrir afleitt atvinnuástand meðal Bolvíkinga er verið að reisa
fjögur íbúðarhús á staðnum. Reyndar er það Ratsjárstofnun sem
stendur að þessum framkvæmdum.
ár. „Ég hef verið að fylgjast með
því héma í bænum hvort eitthvert
starf losni. Ég gerði það að gamni
mínu að spyija um vinnu inni á
ísafirði þegar þar var auglýst eftír
starfsfólki, en þeir vildu eingöngu
ráðá konur. Ég á konu og tvo stráka.
Hún er hárgreiðslukona og sér um
að framfleyta fjölskyldunni, því at-
vinnuleysisbæturnar hrökkva
skammt, 40 þúsund krónur á mán-
uðí. Ég er þó ekki farinn að líta á
'mig sem einhvern ómaga því ég hef
þó þessar bætur. Ég væri engin fyrir-
vlnna ef þeirra nyti ekki við,“ sagði
Helgi Pétur.
10 þúsund í hita og rafmagn
Þau hjónin eiga íbúð í fjölbýlishúsi
á staðnum. Mánaðarlega þurfa þau
að greiða 8-10 þúsund krónur í hita
og rafmagn sem er um fjórðungur
af atvinnuleysisbótum Helga Péturs
og gengur skiljanlega illa að ná end-
um saman. „Það kæmi ekki til greina
að fara annað í vinnu, því þá þyrfti
ég að selja mína húseign hér. Ég
hugsa að það gengi illa að selja og
það er erfítt að standa í flutningum,
sérstaklega þegar bömin em höfð í
huga. Okkur líkar mjög vel héma,
því hér er allt til alls nema atvinn-
an,“ sagði Helgi Pétur. Hann kvaðst
vonast til þess að það rættist úr
málum á Bolungarvík og hann fengi
vinnu í sumar. „Maður er bjartsýnni
þegar fer að iengja daginn, það lifn-
ar yfír manni.“
Hallgrímur Helgason hefur von um vinnu á Akureyri
Erum bundín af fast-
eign sem selst ekki
HALLGRÍMUR Helgason er ættaður úr Þingeyjarsýslu en
hefur búið í Bolungarvík í þrettán ár. Hann hafði unnið á
lyftara hjá frystihúsinu í fjögur ár.
„Ég hef lítið haft fyrir stafni, þó
fengið vinnu einn og einn dag við
löndun og slægingu i einum bát. í
tvo daga fékk ég vinnu við akstur á
sorpi á ísafírði. í heildina hef ég
unnið í um tíu daga síðustu tvo
mánuði. Manni er farið að líða illa
út af aðgerðarleysinu. Ég er að leita
mér að vinnu hingað og þangað, en
það hefur ekkert boðist. Ég var að
vonast eftir að fá vinnu norður á
Akureyri hjá útgerðarfélaginu og
þeir gáfu mér einhveija von,“ sagði
Hallgrímur.
Biðin einkennandi
Hann kvaðst hafa heyrt talað um
að fólk, sem svipað væri ástatt um,
ætiaði að bíða fram yfír páska og
síðan leita sér vinnu utan bæjarins.
„Biðin einkennir þetta ástand hér,
maður bíður en fær ekki svör neins
staðar. Stjórnendur hérna geta engu
svarað enda er ekkert vitað hvemig
þetta allt fer. Við erum náttúralega
bundin af fasteignum okkar hér sem
seljast ekki. Það er ekki hægt að
losna við þær. Það kaupir enginn
íbúð hér.“
Ekkert afgangs
Hallgrímur á eiginkonu og tvö
börp, tólf ára og níu ára. „Ef ég
færi norður færa þau með mér. Ég
á íbúð í tvíbýli, en það gengur erfíð-
lega að reka það. Maður hefur ekk-
ert afgangs-þegar keypt hefur verið
í matinn og það dugar varla fyrir
því. Konan mín vinnur fjóra tíma á
dag í Einarsbúð. Við höfum um 70
þúsund krónur á mánuði til að fram-
fleyta okkur með atvinnuleysisbótun-
um og það er fljótt að hverfa. Það
þarf að passa þetta vel og það geng-
ur ekki að greiða af skuldum og þær
hlaðast upp,“ sagði Hallgrímur.
„Ef menn fara að físka vel á stein-
bít þá er kannski hægt að fá vinnu
við það,“ sagði Hallgrímur.
Margrét Sæunn Hannesdóttir
Litið niður á
atvinnulausa
MARGRET Sæunn Hannesdóttir er tveggja barna móðir
og hafði unnið í tvö ár í frystihúsi EG í Bolungarvík. Hún
sagði að það versta við atvinnuástandið í bænum væri að
finna að fólk sem hefði ennþá vinnu liti niður á þá sem
þiggja atvinnuleysisbætiír.
„Mér finnst að fólk sem hefur
vinnu hérna í bænum líti niður á
mann, sérstaklega fólk serri hefur
vinnu í físki. Það er eins og það hafi
á tilfinninguhni að ég ætti alveg að
geta haft vinnu. Ég vildi svo gjaman
hafa vinnu, sérstaklega þegar börnin
míh spyrja.mig hvort þau geti feng-
ið hitt eða þetta sem börn annarra
fá,“ sagði Margrét Sæunn.
„Mér fannst gott að vera í frysti-
húsinu, en uppsagnarbréfið kom um
miðjan febrúar. Ég get ekki sagt
að það hafi komið mjög á óvart. Þó
vildum við trúa því í lengstu lög að
þessu yrði bjargað. Fólkið stóð alla
tíð í þeirri trú að þetta gæti ekki
gerst, rétt eins og þegar eitthvað
bjátar á hjá manni sjálfum, þá bjarg-
ast yfirleitt allt. Við vissum það allt
síðastliðið ár að fyrirtækið var orðið
valt í sessi.“
Get ekki unnið á ísafirði
Margrét sagðist ekki fá neitt að
gera í Bolungarvík, um það væri
alls ekki að ræða. „Ég er með lítil
börn þannig^ að ég treysti mér ekki
að vinna á Isafirði. Þau eru í skóla
fyrir og eftir hádegi og koma heim
í hádeginu til að borða. Ég sé ekki
að það gengi að sækja vinnu þar,“
sagði Margrét.
Eiginmaður Margrétar hefur verið
í vinnu í bræðslunni en blikur era á
lofti með framhald þeirrar vinnu
vegna loka loðnuvertíðarinnar. „Ég
veit ekki betur en það sé allt búið
þar. Ég hef reyndar heyrt að heima-
menn séu að gera samning við þrota-
búið að leigja verksmiðjuna.“
Ógreiddir reikningar
Hvernig gengur að ná endum
saman?
„Það gengur með því að maðurinn
minn greiðir reikninga og ég reyni
að eiga fyrir mat. Það safnast upp
reikningar, en við reynum að láta
húsnæðismálastjórn og rafmagnið
ganga fyrir, en sparisjóðurinn situr
á hakanum. Við höfum það kannski
á tilfinningunni að sparisjóðurinn
verði síðastur til að sauma að okk-
ur. Það hefur verið nóg að bíta og
brenna en það er ekki meira en það.
Ég held að við séum ekki verst sett,
en við erum ekki vel sett,“ sagði
Margrét.
Fiskverkakonan
MARGRÉT Sæunn Hannesdóttir
kveðst eiga óhægt um vik að
stunda vinnu á Isafirði vegna
barnanna sinna og vill helst búa
og starfa á heimaslóðum.
Vil vera hér
Kæmi til greina að flytja héðan?
„Maður hleypur ekki frá heilu
húsi. Það er meira en að segja það
að flytja með heila fjölskyldu á ann-
an stað til að sækja vinnu, sem svo
er kannski ekki öragg vinna. Á
maður að skilja húsið eftir autt og
láta það grotna riiður? Ég veit um
tvö hús sem erútil sölu hér, annað
hefur verið til sölu í mörg ár en hitt
er nýkomið í sölu. Ég vil vera hérna,
við höfum átt hér heima í 20 ár.
Þetta hefur alltaf verið gott pláss
og fyrst núna í vetur og fyrravetur
sem fór að bera á verkefnaleysi í
frystihúsinu," sagði Margrét.
Er fólk reitt?
„Já, því við vitum að þeir sem
réðu vissu þetta allan tímann. Þetta
hefur verið að geijast síðastliðin
þijú eða íjögur ár, en er ekki að
gerast núna. Ég held að margir séu
reiðir vegna þess, en fólk er svo
tengt hérna að það lætur það ekki
uppi. Það er kannski ekki beiskja í
mér en ég er sár því að þetta mátti
sjá fyrir."