Morgunblaðið - 18.03.1997, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINIUINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 18. MARZ 1997 47
sem átti við Palla. Brosið var honum
eiginlegra en flestum. Ég sé hann
fyrir mér tveggja ára, brosandi í
bláum matrósafötum. Ég sé hann
fyrir mér sem hárprúðan ungling
sem var að fermast, sem glæsi-
menni að he§a lífsgönguna með
konu sinni Kristjönu og nú síðast
fyrir rúmri viku sem fulltíða og full-
þroska fjölskylduföður, sem var
nýkominn frá því að hjálpa syni sín-
um við að safna tómum flöskum til
að styrkja íþróttastarfið. Á þessum
myndum í hugskoti minninganna
er Palli alltaf brosandi, yfirvegaður
og hógvær. Hann náði sínum áföng-
um, hélt alltaf sínu striki hávaða-
laust en með árangri.
Nú er lífsstrengur hans slitinn.
Og hjá okkur, sem eftir lifum hefur
eitthvað brostið lika. Það er sárt að
sjá á bak góðum dreng, góðum
frænda. En hvað er það hjá þeim
missi, sem Elísa og Friðbjöm, böm-
in hans tvö, hafa orðið fyrir. Ég bið
góðan Guð um að vemda þeirra
ungu sálir. Megi minningin um
þennan besta dreng létta þeim spor-
in inn í framtíðina. Leiðsagnar föður
nýtur ekki lengur við, en þegar á
reynir og leiðin verður grýtt, getur
verið gott að hugsa til þess, hvert
leiðarljós ástar hans og umhyggju
hefði orðið.
Guð styrki einnig Kristjönu, Völu,
Andrés, Grímheiði og Guðríði og
aðra vandamenn í djúpri sorg. Mann-
gildi horfins ástvinar sveipar minn-
inguna um hann ljóma sem lifir.
Gísli Baldur Garðarsson.
Að þurfa að kveðja einn af sínum
bestu vinum og vinnufélögum við
þessar aðstæður reynist mér erfitt.
Við Palli höfum verið skipsfélagar
síðastliðin þrjú ár og samveran ver-
ið í alla staði ánægjuleg. Hann var
traustur og samviskusamur í starfi,
jákvæður og sanngjarn yfirmaður.
í þröngu samfélagi skipsáhafnar-
innar bindast menn misjöfiium bönd-
um eins og gengur, en við Páll höfum
deilt nokkuð með okkur sorg og gleði
síðustu ára og trega ég einlæglega
góðan dreng og vin. Húmorinn og
létta skapið, arfurinn frá föður hans,
var alltaf til staðar og létti samveru-
stundimar þótt stundum þyrfti að
brosa í gegnum tárin.
Við vorum að leggja upp í loka-
ferð og nú myndu leiðir skilja um
sinn, en með þessum hætti óraði sem
betur fer engan fyrir. Ég talaði síð-
ast við Palla skömmu áður en við
urðum að yfirgefa skipið, hann sagði
mér að þyrlan kæmi eftir klukku-
tíma, ég bar félögum okkar þessar
fréttir sem byggðu upp kjarkinn á
örlagastundu. Þetta stóðst, þyrlan
kom en þá var Palli því miður farinn
í aðra ferð og átti ekki samleið með
okkur hinum að sinni.
Um leið og ég þakka Palla sam-
fylgdina fyrir hönd okkar skipbrots-
manna bið ég algóðan Guð að
styrkja hans nánustu í þungbærri
sorg, bömin ungu, konuna hans,
aldraða foreldra, tengdaforeldra,
systur, mága og aðra nána vini, sem
geyma minningu um góðan dreng.
Þegar brotnar bylgjan þunga,
brimið heyrist yfir fjöll.
Þegar hendir sorg við sjóinn,
syrgir, tregar þjóðin öll.
Vertu Ijós og leiðarstjama.
Lægðu storm og boðaföll.
Líknargjafinn þjáðra þjóða.
Þegar lokast sundin öÚ.
(Jón Magnússon.)
Fyrir hönd skipbrotsmanna,
Trausti Ingólfsson.
ísland er eyja sem stendur óvarin
gagnvart vindum veðurguðanna.
Það breytist ekki. En sjúkrabílar
eru ekki lengur hvítir með rauðan
kross á hliðunum. Og hjartað slær
ekki lengur.
En lítið hjarta sló hratt eitt kvöld-
ið í Laugamesinu svo að konan á
móti þurfti að drífa sig af stað,
klæddi sig í græna kápu, skildi eft-
ir opið og bað um að litið yrði eftir
dóttur sinni. Síðan gekk hún út í
hvítan sjúkrabflinn sem hafði rennt
sér hljóðlega í hlað þetta sljörnu-
bjarta desemberkvöid. Maður skildi
það seinna að lítill drengur hafði
ákveðið að koma í heiminn þessa
nótt, svona rétt fyrir jólin.
Þetta var á þeim ámm, þegar
maður vissi lítið um lífið. Ekki einu
sinni að ísland væri eyja. En þegar
eldri systir drengsins, sem var vitr-
ari enda árinu eldri, fræddi mann
á því að ísland væri eyja vakti það
ókennilegan ótta. Tilfinningin um
það að vera búsettur á eyju úti í
hafi vakti með manni varnarleysi
og ef til vill óþarfa hræðslu.
Okkur langaði að vita meira.
Meira um lífið. Við vildum heyra
hjartað slá. Lögðum við hlustir á
bijósti litla bróðurins í þeirri von að
fá að heyra sláttinn í hjartanu hans.
En við heyrðum ekkert. Skildum
ekki af hveiju. Svo fékk maður loks-
ins svör hjá fullorðna fólkinu þegar
maður spurði hvemig einhver gæti
lifað ef maður heyrði ekki hjartað
slá. Maður skildi seinna að sumum
spumingum er ekki hægt að svara.
En hjartað tifaði samt í leik og
starfi og maður gekk glaður til liðs
við drenginn í stríðsleilq'um. Maður
var að herma eftir „Combat“-þátt-
unum sem vom sýndir á sjónvarps-
rás vamarliðsins. Hjálmbúnir her-
menn skjásins, gráir fyrir jámum,
voru skemmtun, enda bara menn í
mynd. Og það að búa á eyju vakti
ekki ótta lengur.
í dag veit maður betur, því menn
sem munda vopnin, vita ekki á gott.
Og kannski var maður ekki svo vit-
laus að stafa ógn af eyju sem er
ávallt í fylgd Ægis sem veigrar sér
ekki við að beita sinum banaspjót-
um þegar minnst varir. Nú skiljum
við hvað það þýðir að ísland er
eyja. En okkur er líklega ekki ætlað
að skilja af hveiju drengurinn varð
að deyja.
Kveðja,
Ingibjörg Magnúsdóttir.
Slqott skipast veður í lofti, hörmu-
legt slys, maður á besta aldri er
hrifinn burt úr þessu jarðlífi frá
konu og bömum og eftir stöndum
við dofin og spyijum spuminga sem
enginn getur svarað nema almættið
eitt.
Það sem var hversdagsleg heim-
sókn í gær er perla minninga í dag.
Ekki hvarflaði það að okkur þegar
Palli kom í heimsókn til okkar fyrir
hálfum mánuði að það yrði í síðasta
skipti sem við sæjum hann í þessu
lífi. Vinskapur okkar, Palla og Stínu
er orðinn langur, samverustundimar
hefðu mátt vera fleiri, en aldrei bar
skugga þar á enda ekki hugsanlegt
þegar Palli og Stína vom annars
vegar.
Palli, þessi rólegi maður, hvers
manna hugljúfi sem aldrei skipti
skapi og talaði aldrei illa um nokk-
um mann. Stutt var í húmorinn og
gerði hann óspart grín að sjálfum
sér og öðmm ef svo bar undir.
Hvemig getum við sætt okkur við
dauða hans. Missir Stínu, Bjössa og
Elísu er mikill og orð era ekki mátt-
ug til að lina þjáningar. Páll Garðar
Andrésson hefur siglt sína síðustu
ferð í þessum heimi og kveðjum við
hann með söknuði. En við viljum
trúa að hann standi í brúnni á öðm
skipi og sigli um önnur höf, en komi
svo síðar og leggist að bryggju og
taki okkur með í þessa ferð og við
getum tekið upp þráðinn þar sem
frá var horfið.
Við viljum biðja góðan guð að
styrkja Stínu, Bjössa og Elísu i
þessari miklu sorg og leiða þau
áfram í lífinu.
Hljóða sorg?
Eldvígsla, sem öll við reynum,
innstæða í hugans leynum.
Handbær, þegar helst er þörf
að hefja þrek á æðra svið.
Haldbest er að hjartað ráði,
þegar liggur lífið við.
Ef við þekktum ekki myrkrið,
sæjum við ekki sólskinið.
(Þórarinn frá Steintúni)
Foreldrum, systrum, tengdafor-
eldmm og öðmm aðstandendum
biðjum við guðs blessunar.
Legg þú á djúpið eftir drottins orði
og æðrast ei, því nægja mun þinn forði,
þótt ómaksför þú farir marga stund.
Ef trú og dáð og dugur ei þig svíkur,
er Drottinn lífs þins ennþá nógu rikur
og mild hans mund.
Legg þú á djúpið, þú sem enn ert ungur,
og æðrast ei, þótt straumur lífs sé þungur,
en set þér snemma háleitt mark og mið,
haf Guðs orð fyrir leiðarstein í stafni
og stýrðu síðan beint í Jesú nafni
á himins hlið.
Blessuð sé minning Páls Garðars
Andréssonar.
Brynjar Sigtryggsson,
Sigþóra O. Sigþórsdóttir.
Það var hörmuleg frétt sem ég
fékk í símtali snemma að morgni
sunnudagsins 9. mars, Dísarfellið,
þetta stóra skip, hafði farist og þú
og skipsfélagi þinn látið lífið, þetta
var ótrúlegt og við Stína trúðum
ekki því sem sagt hafði verið, hann
Palli er dáinn.
I dag kveð ég vin minn Pál Andr-
ésson. Palla kynntist ég fyrir rúmum
18 ámm, en leiðir okkar Palla lágu
saman í gegnum eiginkonur okkar
sem em æskuvinkonur. Palli sýndi
það strax að hann var einn af þess-
um traustu félögum, áræðinn,
hörkuduglegur og ekki man ég til
að Palli skipti skapi, það var ekki
hans stíll.
Þegar hugsað er til baka finnst
mér samvemstundir okkar ekki hafa
verið nógu margar í gegnum tíðina
en þær voru vel nýttar og þegar ég
sit og skrifa þessi orð em mér sér-
staklega minnisstæðir nokkrir at-
burðir. Skemmtileg hringferð um
landið, þið Stína með Bjössa lítinn
og við Stína með Gunnar Björgvin
í 10 daga í rigningu og ekki létum
við það á okkur fá. Veiðiferðimar í
Vatnsdalinn, við með elskunum okk-
ar, bamlaus, þar sem við nutum
útivem og góðs félagsskapar og síð-
asta ferðin okkar sem við fómm í
sumar um hálendi íslands með ýms-
um ævintýmm, við með bömum
okkar, það er ferð sem aldrei gleym-
ist. Þar gafst okkur gott tóm til að
ræða málin og spá í Iífíð og tilver-
una og þá sammæltumst við um að
ég færi með þér einn túr til að kynn-
ast vinnu þinni og vinnustað en af
því verður ekki, forlögin hafa gripið
í taumana.
Þú hafðir mikla ánægju af að taka
fjölskyldu þína með í túra og ekki
var vandamál þó að einn auka-
farþegi væri með og mun Gunnar
Björgvin, sonur minn, sakna þess
að geta ekki farið með ykkur á sjó-
inn, þar sem bömin gátu haft það
eins og þau vildu, sofið þegar þau
vom syfjuð, vaknað þegar þau vom
útsofin, klukkan var aukaatriði,
myndbandið og spilin réðu ferðinni
hjá þeim og þau komu alltaf hress
og kát til baka.
Eftir lifir minningin um góðan vin.
Elsku Stína, Bjössi og Elísa, miss-
ir ykkar er mikill, megi Guð veita
ykkur styrk á þessum erfiðu stund-
um.
Foreldrar, tengdaforeldrar og aðr-
ir aðstandendur, Guð blessi ykkur
öll.
Ragnar Lövdal.
Ég held að ég geti sagt að tíminn
hafi eiginlega staðið kyrr þegar hún
Lilligó hringdi í mig á sunnudags-
morguninn og sagði mér að hann
Palli væri dáinn. Ég dofnaði eigin-
lega upp og það má segja að sá
dofi sé enn til staðar. Ég hef þekkt
Palla síðan hann kynnstist Stínu
fyrir nítján ámm. Hann féll inn í
hópinn hjá okkur stelpunum sem
vomm alltaf saman, hafði eins húm-
or og var alltaf léttur og skemmtileg-
ur.
Það er erfitt að horfa á eftir svona
manni, sérstaklega er erfítt að geta
ekki gert eitthvað til að lina þjáning-
ar aðstandanda.
Elsku Stína, Bjössi og Elísa, guð
gefí ykkur styrk á þessum erfiðu
tímum.
Háa skilur hnetti
himingeimur.
Blað skilur bakka og egg,
en anda sem unnast
fær eilífð aðskilið.
(Jónas Hallgrímsson)
María Guðnadóttir.
+
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
STEFÁN THORODDSEN
fyrrum útibússtjóri,
andaðist á heimili sínu laugardaginn 15.
mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Erla H. Thoroddsen,
Sigríður Thoroddsen, Guðjón Smárí Agnarsson,
Vignir Thoroddsen, Krístín Guðmundsdóttir,
Freyja Thoroddsen Akesson, Bo Akesson,
Bjöm Thoroddsen, Elín Margrét Eriingsdóttir,
barnabörn og barnabamaböm.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð við andlát og út-
för eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HALLGRÍMS STEINGRÍMSSONAR,
Litia-Hvammi,
Húsavfk.
Guð blessi ykkur.
Sigríður Helgadóttir,
Alda H. Hallgrímsdóttir, Rafn H. Gíslason,
Þuríður Hallgrímsdóttir, Sigurður J. Jónsson,
Steingrímur Hallgrímsson, Emelía G. Svavarsdóttir,
Helgi Hallgrimsson, Helga G. Erlingsdóttir,
bamabörn og barnabamaböm.
+
Elskuleg frænka okkar,
GYÐA ÁRNADÓTTIR,
áður til heimilis á,
Kleppsvegi 134,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli laugardaginn
15. mars.
Fyrir hönd frændfólksins.
Inga Stefánsdóttir,
Ragna Stefánsdóttir,
Ólöf Jóhannsdóttir.
+
Alúðarþakkir færum við öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð og virðingu við andlát og útför
ERLU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Sléttuvegi 15,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Elíasar Ólafssonar og hans
fólks á taugadeild Landspítalans.
Guð og gæfa fylgi ykkur.
Bjöm Lárusson,
Kristín Bjömsdóttir og fjölskylda.
+
Ástkær sonur minn, bróðir okkar, faðir og afi,
GYLFI BJARNASON,
lést á sjúkrahúsi í Nuuk á Grænlandi, mánudaginn 3. mars síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram frá Berufjarðarkirkju.
Bjami Þórlindsson, systkini, böm og barnabörn.
Lokað
Skrifstofa Stýrimannafélags íslands verður lokuð frá kl. 12 í dag
vegna útfarar PÁLS GARÐARS ANDRÉSSONAR, stýrimanns.
Stýrimannafélag fslands.
v
c
TOfium ad opuí HÐ fjfl um
ÍMIDWUA
HÖTÍL ÍOK
iílUIMIHI • (Ífí
Upplysingar í s: 551 1247
JIIllIIIHI,
H
m
Erfidrjkkjur
■
P E R L A N
Sími 562 0200
TXXXXITXXr