Morgunblaðið - 17.12.1998, Blaðsíða 62

62 FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Jón Heiðar Aust-
fjörð, pípulagn-
ingameistari fæddist
10. júlí 1926. Hann
lést 5. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
Heiðars: Gunnar
Austfjörð, f. 26.3.
1902, d. 6.9. 1981 og
Ólína J. Austfjörð, f.
23.12. 1903. Heiðar
átti eina systur Erlu
Austfjörð. Jón Heið-
ar kvæntist Jóhönnu
B. Austförð 6. nóv-
ember 1948. Börn
Heiðars og Jóhönnu:
1) Óskú-ð, fædd 2.9. 1948, dáin
3.9. 1948. 2) Gunnar, fæddur
Heiðar er dáinn, ætli við hefðum
nokkurn tímann verið undir það bú-
in, þótt það væri staðreynd að hjart-
að væri orðið veikt. En það er ein-
faldlega þannig að þegar maður á
góðan vin sem alltaf hefur reynst
manni vel þá vill maður hafa hann
áfram. Hann var allt í öllu, bömin,
tengdabörnin og afabörnin öll var
það sem hann lifði fyrir, heiðarleiki
og snyrtimennska var hans hjartans
mál. I Ránargötunni var alltaf opið
hús og þangað gat maður alltaf leit-
að með allt sem þurfti að gera,
hvort sem skoða þurfti hús eða eitt-
hvað annað sem gera þurfti. Heiðar
og Jóhanna vom sannir vinir, stóðu
sem ein heild, kynntust ung að ár-
um og giftust og vom nýlega búin
að eiga gullbrúðkaup þegar yfir
lauk. I sumar fluttu þau heimili sitt
að Lyngholti 12 sem búið var að
gera að svo fallegu heimili. Jólanna
var beðið með tilhlökkun og jóla-
ljósin komin upp. Þá kom það sem
enginn getur átt von á.
Heiðar fór í Akureyrarkirkju til
að vera viðstaddur skírn langafa-
barns síns, en hann kom ekki bara
til þess. Hver reynsla hans hefur
verið þar getum við ekki sagt um,
Drottinn kom ekki bara til þess að
taka þetta litla barn í fang sér held-
ur var tími Heiðars einnig kominn,
þar sem hann og Jóhanna voru sam-
an ásamt nokkmm af þeim afkom-
endum þeirra sem skiptu þau öllu.
Maður spyi' spuminga eins og hvers
vegna fékk hann ekki að lifa yflr jól-
in og halda jólin í nýja húsinu sínu?.
Hvernig verða jól án hans? Það era
tuttugu og fímm ár síðan ég kom
inn í fjölskylduna í Ránargötunni.
Þegar ég lít til baka virðist það
samt vera svo stutt síðan.
Eg þakka þér fyrir allan þann
kærleik og hlýhug sem þú sýndir
okkur og bömum okkar. Þau áttu
góðan afa sem þau sakna sárt. Það
sem þú kenndir okkur er dýrmætt
og við söknum þín en geram eins og
þú hefðir viljað. Brosum í gegnum
8.11. 1949. 3) Ragn-
lieiður, fædd 6.9.
1951. 4) Bjöm, fædd-
ur 15.4. 1955. 5)
Ólína Kristín, fædd
13.7. 1956. 6) Jó-
hann, fæddur 27.7.
1959. Einnig ólu þau
upp dótturdóttur
sína Kristbjörgu
Þóreyju, fædd 4.5.
1967. Heiðar átti 18
bamabörn og 9
bamabamaböm.
IJtför Jóns Heið-
ars fer fram frá
Akureyrarkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
tárin og höldum áfram. Þú lifir í
hjarta okkar og huga um ókomna
framtíð. Elsku Jóhanna, þú áttir svo
mikið, vegna þess er missirinn svo
stór. Guð varðveiti alla ástvini þína.
Þótt kveðji vinur einn og einn
og aðrir týnist mér,
ég á þann vin, sem ekki bregzt
og aldrei burtu fer.
Þó styttist dagur, daprist ljós
og dimmi meir og meir,
ég þekki ljós, sem logar skært,
það ljós, er aldrei deyr.
Þótt hverfi árin, líði líf,
við líkam skilji önd,
ég veit, að yfir dauðans djúp
mig Drottins leiðir hönd.
í gegnum líf, í gegnum hel
er Guð mitt skjól og hlíf
þótt bregðist, glatist annað allt,
hann er mitt sanna líf.
(Margr. Jónsd.)
Þín tengdadóttir
Eygló Jensdóttir.
Elsku afi.
Nú ertu farinn og kemur aldrei
aftur. Það er von mín og trú að þér
líði vel núna, finnir ekkert til.
Kannski horfir þú niður til okkar og
veitir okkur styrk í sorginni. Hug-
urinn leitar að minningunum um
þig og það er ekki langt að fara.
Þegar þú komst til að passa okkur í
sveitinni og ég gat platað þig til að
fá að vaka lengur. Hvað þið amma
vorað yndisleg og góð. Eg man þeg-
ar amma sagði: „Jæja nú ætla ég
heim með Heidda minn og láta hann
fara að sofa.“ Eg man að okkur
systkinunum fannst þetta alltaf jafn
fyndið. Þegar ég hugsa um þig finn
ég lyktina þína, hún var svo góð,
sambland af rakspíra og pípulögn-
um. Eg man þegar þú og amma
komuð með skíði og gáfuð mér, eins
og svo margt annað.
Þú sagðir svo oft að þú hefðir
ekki getað gefið þínum börnum allt
sem þú vildir og núna gætir þú gefið
og vildir gefa okkur barna- börnun-
um það sem þú gætir. Ég man líka
hversu gott var að skríða uppí til
þín og ömmu, það var svo vinalegt
að heyra þig hrjóta. Þú hefðir vaðið
eld og brennistein fyrir okkur fjöl-
skyldu þína ef þú hefðir þurft. Ég
man hvað það var alltaf gott að
koma til ykkar. Þú talaðir mikið við
okkur og vildir fá að heyra hvernig
okkur gengi í skólanum og í öllu
öðru. Ég man þegar þið amma verð-
launuðu mig fyrir ritgerðina. Þetta
fylgir mér enn í dag og mun alltaf
gera. Ég get enn hlegið að því þeg-
ar þú varst við að brenna á skallan-
um og við útbjuggum sólhlíf úr
barnataubleyju og þú leist út eins
og olíufursti á eftir.
Elsku afi, ég gæti haldið áfram að
telja upp atvik sem tengjast þér. En
látum staðar numið hér. Fólk mun
minnast þín sem manns með stórt
hjarta sem ævinlega gat hjálpað.
Takk fyrir allt elsku afi. Elsku
amma, við elskum þig öll og megi
guð styrkja þig í þinni sorg sem og
alla aðra sem að okkur snúa.
Þín
Jóhanna.
Þegar einhver deyr breytast ský-
in í engla sem fljúga upp til Guðs til
að gróðursetja nýtt blóm. Fuglarnir
koma til baka með skilaboð til
heimsins og syngja fallega bæn er
lætur regnið falla. Þegar fólk deyr
fyllumst við söknuði yfir því að það
sé farið, en það fer aldrei alveg. Sál-
in fer til ljóssins og stundum getum
við séð þau dansa á skýjunum þegar
við höldum að þau séu sofandi. Þau
mála regnboga og sólsetur, þau láta
stjörnumar glitra, vísa okkur leið
og hlusta á bænir okkar og óskir.
Og þegar vindurinn blæs hvísla þau
að okkur: Ekki sakna mín of mikið
því ég er hjá þér í hjarta þínu. Lífið
hér er dásamlegt og mér líður vel.
Elsku afi við þökkum þér allar
þær dýrmætu stundir sem við átt-
um saman, auðvitað hefðum við vilj-
að hafa þær fleiri, við munum aldrei
gleyma þér. Elsku amma, Guð
styrki þig.
Elsa og Heiðar.
Kveðja til afa
Hver minning dýrmæt perla að liónum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku afi minn, hafðu þökk fyrir allt
og allt. Hvíl í friði.
Bið ég Guð að styrkja ömmu og
okkur öll.
Þín
Pálína.
JÓN HEIÐAR
AUSTFJÖRÐ
GUÐRÍÐUR
ÞORKELSDÓTTIR
+ Guðríður Þorkelsdóttir
fæddist í Markaskarði,
Hvolhreppi, 2. apríl 1917. Hún
lést á Ljósheimum, Selfossi, 15.
nóvember síðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá Selfoss-
kirkju 21. nóvember.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast elskulegrar mágkonu minn-
ar, Guðríðar Þorkelsdóttur.
Elsku Gudda mín, þú varst mér
ekki bara mágkona heldur einnig
besta vinkona. Þú varst svo skiln-
ingsrík og góð kona. Þú barst ást og
umhyggju fyrir öllum, sérstaklega
þeim sem bágt áttu, en mitt í amstr-
inu gleymdirðu oft sjálfri þér. Elsku
vinkona, þú kynntist fljótt mótlæti í
lífinu því aðeins 4 ára misstir þú
móður þína og þurftir að yfirgefa
æskuheimili þitt og fara til vanda-
lausra. Þótt þú fengir gott atlæti þar
leiddist þér og þú saknaðir æsku-
heimilisins. En sem betur fer varstu
sterk og vel gerð. Ég kynntist þér
fyrst árið 1949 þegar ég kom í heim-
sókn til ykkar hjóna með bróður þín-
um, Óla. Við náðum strax vel saman
þótt ég gæti ekki tjáð mig vel á ís-
lensku. Ég kynntist svo sannarlega
hjálpsemi þinni og hjartahlýju þegar
ég dvaldi hjá ykkur hjónunum árið
1951 og beið eftir mínu fyrsta bami,
sem reyndar fæddist í rúminu ykkar
Steina og þótti þér ætíð vænt um
það. Því miður varð ykkur Steina
ekki barna auðið en 1948 ættleidduð
þið lítinn dreng, sem þið skírðuð
Halldór. Þú varst mjög ástrík og góð
móðir og reyndist honum og fjöl-
skyldu hans alla tíð mjög vel. Einnig
tókuð þið í fóstur tvö önnur börn,
Jón Hafstein og Jensínu, auk þess
ólst Rúnar sonarsonur ykkar að
miklu leyti upp hjá ykkur. Þið hjónin
voruð sérstaklega gestrisin og oft
var mikill gestagangur á heimili ykk-
ar og þó að heilsu þinni færi að
hraka nutu margir gestrisni þinnar
áfram og alltaf varstu jafn glöð þeg-
ar gestir komu í heimsókn. Oft var
tekin fram pannan og bakaðar
pönnukökur, sem voru vel þegnar.
Elsku Gudda mín, það kom svo
sannarlega vel í ljós hvað þú varst
óeigingjöm og fórnfús þegar þú
hugsaðir um Steina manninn þinn
heilsulausan síðustu árin hans þrátt
fyrir að heilsan væri farin að gefa sig
hjá þér. Síðustu árin þín dvaldir þú í
Grænumörk og kunnir vel við þig. Þó
að kraftar þínir væru á þrotum var
viljastyrkurinn mikill og vildir þú
gera sem mest sjálf.
Hinn 15. janúar síðastliðinn fórst
þú á Selfossspítala og nokkru síðar á
Ljósheima þar sem þú lést 15. nóv-
ember síðastliðinn. Elsku Gudda
mín, að lokum vil ég þakka þér fyrir
ógleymanlegar samverastundir og
eigum við fjölskyldan margar hlýjar
og góðar minningar um þig. Hvíl þú í
friði, elsku mógkona mín.
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er heim.
0, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt.
(Þýð. M. Joch.)
Anna Lísa Jóhannesdóttir.
ÞORÐUR NIELS
EIRÍKSSON
+ Þórður Níels Ei-
ríksson var
fæddur á Skarði á
Snæfjallaströnd í
ísafjarðardjúpi 14.
september 1916.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 4.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Akra-
neskirkju 11. des-
ember.
Virtur borgari fæð-
ingarbæjar míns,
Akraness, öðlingurinn Þórður
Egilsson pípulagningameistari,
hefur lokið löngum og ströngum
vinnudegi og fær nú verðskuldaða
hvíld. Ég var í útlöndum og gat því
ekki fylgt honum eins og ég hefði
viljað og hann og fjölskylda hans á
skilið. Þess vegna era þessi kveðju-
orð svo síðbúin.
Þórður var faðir æskuvinar
míns, Guðna, eiganda og forstjóra
eins framsæknasta fyrirtækis
landsins, Borgarplasts hf. Vel-
gengni þess er fyrst og fremst að
þakka yfirburða þekkingu og fá-
dæma dugnaði forstjórans. Yngri
sonm- Þórðar er Gylfi, sem um ára-
bil hefur stjórnað Sementsverk-
smiðjunni hf. á Akranesi með mikl-
um myndarbrag. Eplið fellur
sjaldnast langt frá eikinni.
Þórður Egilsson var ekki síst
annálaður dugnaðarforkur sem
taldi vinnuna hafa gildi í sjálfri sér
og að gleðjast ætti yfir góðu verki,
þótt erfitt væri. Þess vegna söng
hann gjarna við vinnu sína. Þetta
átti ég strákurinn erfitt með að
sldlja þegar ég sá hann stundum að
verki skítugan upp fyrir haus
heima á Skaga en þóttist skynja
betur fullorðinn. Ég var að stand-
setja fyrstu íbúðina mína í gömlu
húsi í Reykjavík þar sem skipta
þurfti um ofna og ég leitaði til
Þórðar. Kvöldið áður en hann hófst
handa bað ég hann lengstra orða
að hringja í mig í vinnuna þegar að
því kæmi að fjarlægja risastóran
pottofn úr eldhúsi íbúðarinnar.
Þegar ekkert heyrðist frá Þórði um
morguninn fór ég heim og það
fyrsta sem við mér blasti á stiga-
skörinni var ofninn. Þórðar var
syngjandi í eldhúsinu að tengja
nýjan ofn og þegar ég spurði af
hverju hann hefði ekki hringt svar-
aði hann án þess að líta upp: Ég
mátti ekki vera að því, ofninn var
fyrir mér! Ekki þarf að orðlengja
það að fjögurra manna tak þurfti
til að koma ofninum úr húsi. Þórð-
ur var ekki sterklegur maður, alla
tíð grannvaxinn. Hvaðan kom þá
þessi ógnarkraftur? Frá hinum
innri manni. Þórður sást oft ekki
fyrir í vinnugleði sinni og þar kom
á efri áram að hann þurfti að
gjalda ósérhlífnina dýra verði. En
aldrei kvartaði hann.
Þrjár myndir æsku- og unglings-
ára standa mér Ijóslifandi fyrir
hugskotssjónum þegar ég minnist
Þórðar. Hann er að koma á reið-
hjólinu sínu úr Axelsbúð þar sem
hann hefur pantað allt í húsið, sem
hann ætlar að leggja í. Áður hafði
hann kíkt á fokhelt húsið, mælt út í
huganum hvað til þyrfti og gerði
síðan pöntun í búðinni eftir minni.
Hann skrifaði ekkert niður og ég
hef fyrir satt að varla hafi skeikað
„fittings". Hann var í bláa gallan-
um á hjólinu, lét rör og pípur vega
salt á öxlunum og bæði á slá og
stýri voru tól og tæki. Hann var til
í slaginn. Svo setti hann í fimmta
vinnugír, tók lagið og áður en
nokkurn varði var kominn hiti í
húsið. Hvemig mátti ég þá skilja
það, sem næsta mynd sýnir, að
hann er kominn í kjól og hvítt um
kvöldið til að halda konsert með
karlakórnum? Síðast en ekki síst
sé ég Þórð fyrir mér með alla
heimsins hugarró að tefla skák. Þá
var hann eins og í eig-
in heimi, þar sem hann
beitti fyrir sig hugar-
orkunni af ekki síðra
alefli en höndunum í
vinnunni. Hann var
listaskákmaður. Ég er
þess fullviss að hann
hefði náð langt í skák-
listinni hefði hann
mátt leggja hana fyrir
sig, en hann lét duga
að vinna titla á heima-
velli, tefla við Guðna
son sinn og m.a. taka
með honum þátt í
bréfskákmótum, sem
ég veit þeir feðgar höfðu yndi af,
enda Guðni ekki síður sleipur í
þeirri íþrótt.
Foreldrar okkar Guðna reistu
hús sín um svipað leyti upp úr
stríði inni við Langasand á Ákra-
nesi, þar sem er fegurst útsýn yfir
sjóinn. Var því stutt milli vina. Átt-
um við Guðni raunar heimili hvor
hjá öðram ef svo bar við að okkur
var settur stóllinn fyrir dyrnar á
öðram hvoram bænum vegna
skammarstrika. Jóna Valdimars-
dóttir, eftirlifandi eiginkona Þórð-
ar, réð ríkjum á glæsilegu heimili
þeirra hjóna. Þar var snyrti-
mennsku svo vel farið að við voguð-
um okkur aldrei inn fyrir nema að
þvo okkur a.m.k. um hendurnar.
Þannig reyndi Jóna að kenna okk-
ur vinunum mannasiði, svo sem í
minnum er haft.
Þórður var réttilega stoltur af
sonum sínum og í þeim held ég
hann hafi fyrst og fremst fundið
endurgjald fyrir langa og erfiða
vinnudaga. Það fann Guðni og
sýndi með ómældri virðingu fyrir
föður sínum. Það er að verðleikum.
I Guðna vini mínum finn ég líka allt
það besta í lífi og fari Þórðar fóður
hans, sem ég mun ætíð meta sem
mikinn sómamann.
Björn Þ. Guðmundsson.
Frágangur
afmælis-
og minn-
ingar-
greina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í texta-
meðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremur
unnt að senda greinarnar í
símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is) —
vinsamlegast sendið greinina
inni í bréfinu, ekki sem við-
hengi.
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII skráa sem í
daglegu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá eru ritvinnslu-
kerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úr-
vinnslu.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar
greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í blað-
inu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.