Morgunblaðið - 15.05.1999, Blaðsíða 54

Morgunblaðið - 15.05.1999, Blaðsíða 54
54 LAUGARDAGUR 15. MAÍ 1999 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ PÉTUR ÞÓRARINSSON ' f J. Pétur Kristinn I Þórarinsson, Njálsgötu 34, Reykjavík, fæddist að Hrauni í Keldu- dal við Dýrafjörð 16. nóvember 1922. Hann lést á iíknar- deild Landspítalans 7. maí siðastliðinn. Faðir hans var Þór- arinn Agúst Vagns- son, fæddur að Hallsteinsnesi í A- , Barðastrandar- sýslu, sem kvæntist móður hans hinn 12.2. 1919, en hún var Sigríður Guðrún Mikaelsdóttir, f. 18.9. 1893. Börn þeirra voru; Unnur, f. 13.5. 1919; Jóhann, f. 29.9. 1920, dó ungur; Vaidimar, f. 5.9. 1921; Aðalheiður Guð- munda, f. 29.10. 1923, d. 5.5. 1999; Elías Mikael Vagn, f. 2.5. 1926, d. 6.7. 1988; Vilborg Jór- unn, f. 8.6. 1928, d. 16.5. 1988; Tvíburar fæddir andvana 16.5. 1930; Krislján Rafn Vignir, f. 6.5. 1931; Ingólfur, f. 31.3. 1933. Pétur Kristinn var að mestu Þá er komið að hinstu kveðju, fað- ir minn. Fáa grunaði við fæðingu þína þá er þú varst skírður skemmri skírn að líf þitt ætti eftir að vara þó þetta lengi og bera gæfu til að verða faðir okkar sex barnanna þinna og ættfaðir okkar afkomenda. En lífs- viljinn var sterkur hjá þér þá og oft síðar er á reyndi við áföll og veik- indi. Þú bjóst okkur heimili, fyrst á Álftanesi, síðar á Kambshóli og það var þar sem þú leiddir mig við hönd þér og kenndir mér að þekkja Íambagras og blágresi. Þar hélt ég sex ára gömul að ég væri þér ómissandi við að gefa kindunum á garðann og þar opnuðust augu mín fyrir fegurð náttúrunnar. Það var sú sýn sem síðar leiddi mig inn á braut myndlistar og það skildirðu manna best. Orðsins list var þér líka hugleikin. Þú settir saman ljóð og stökur og var ég heldur svekkt að geta ekki ort eins og þú. Islendingasögurnar og þjóðsögur urðu síðan vinsælt les- efni hjá mér líkt og hjá þér og við þig var gott að ræða um hetjur, drauga og álfa. Þar kom ég ekki að tómum kofunum. Stundum hélt ég að þú vissir allt í heiminum. Heima í Kópavogi varð ég svo unglingur og gat ekki lengur samþykkt allar þín- ar skoðanir eins og að Bítlamir væru lubbar sem ekki gætu sungið. Reyndar áttirðu eftir að viðurkenna að sum lögin þeirra væru falleg, en bara sum. Oft skildi ég ekki veik- leika þinn gagnvart freistingum Bakkusar en skil það þó að vínið veitti þér útrás fyrir vanlíðan sem þú kunnir ekki að veita annan far- veg. Ljóðin þín vom ýmist glettin eða full af söknuði og þrá. Móður mína elskaðir þú heitt frá því að þú kynnt- ist henni ungri í Borgafirði. Enda þótt sambúðin slitnaði á síðari árum var þó vemdartilfinning þín ávallt til '»< staðar bæði gagnvart henni og öllum ykkar afkomendum sem nú em tutt- ugu og tveir talsins. Þegar von var á henni heim eftir dvöl í Hveragerði varstu búinn að fylla ísskápinn af mat því þú vildir ekki að hana skorti neitt. Síðustu árin varstu laus við Bakkus og þá erfiðleika er honum fylgja. Þá varstu sá faðir og afi sem við vomm öll mjög stolt af. Um- hyggjusemi þín og skilningur þinn gagnvart okkur gerðu okkur það vel ljóst að við vomm afkomendur góðs manns og alltaf hélt andlegt hjóna- y band þitt við mömmu sínu gildi. Þú vannst þar til þú varst lagður inn seint í apríl. Þér fannst þú hálf- slæmur af gigtinni og við vissum að ef þú sagðist vera slappur þá varstu örugglega veikur. Enda reyndist svo. Utbreitt krabbamein tók líf þitt á örfáum dögum. Lokabarátta þín var virðuleg, friðsæl og í fullri sátt ^við það sem koma skyldi. Þú varst alinn upp á Mýrum í Dýrafirði af fóður- bróður sfnum, Gísla Vigni Vagnssyni, og konu hans, Guðrúnu Sigríði Jónsdóttur. Pétur Kristinn kvæntist 8. júní 1946 Halldóru Jónsdóttur, f. 26. júní 1925 á Draghálsi í Hval- fjarðarstrandar- hreppi. Þau skildu. Börn þeirra eru: 1) Jón, f. 7.9. 1946, eðl- isfræðingur, kvænt- ur Önnu Stefánsdótt- ur, f. 8.8. 1947, hjúkrunarfor- stjóra. Þeirra börn eru: Hall- dóra, f. 25.8. 1970, gift Einari Jónssyni, f. 2.1. 1970. Þeirra börn eru; a) Ásgrímur Ari, f. 11.8. 1996, Jón Arnar, f. 5.3. 1998. b) Dofri, f. 15.5. 1972, í sambúð með Kristrúnu Sigurð- ardóttur, f. 8.8. 1968. Þeirra barn er; Anna, f. 16.4. 1999. c) Dagbjört, f. 9.9. 1977. 2) Gísli Þór, f. 6.11. 1947, bifreiðasmið- ur, kvæntur Þorbjörgu Garðars- dóttur, f. 5.4. 1950, þroskaþjálfa. Þeirra börn eru; a) Pétur Fann- stoltur yfir lífsstarfi þínu og afkom- endum. Síðustu andvörpin vora frið- sæl og bjart yfir svip þínum er þú kvaddir við fuglasönginn og morg- unsólina í Kópavoginum sem var þér svo kær. Þitt líf var ríkt af ást og þú varst maður sem ávallt gerðir þitt besta. Við þökkum þér líf okkar og uppvöxt. Þú varst mikill faðir, afi og langafi. Hvíl þú í sátt og friði. Þuríður Una Pétursdóttir. Ég man óljóst eftir komu Péturs Þórarinssonar, frænda míns, að Gljúfurá, en þangað kom hann með ömmu okkar, Þuríði Gísladóttur. Hann var einu og hálfu ári eldri en ég, stærri, kjarkmeiri og lífsreynd- ari enda kominn frá dálitlum byggðakjarna, Hrauni í Keldudal. Næstu árin tókum við út þroska okkar saman, lærðum vinnubrögð sem þá tíðkuðust í landbúnaði, numdum áralagið og annað sem laut að notkun báta, var t.d. treyst til að fara á bát yfir Borgarfjörð frá Gljúfurá yfir að Ósi þegar við vorum níu og tíu ára gamlir. Af störfum okkar á þessum árum eru mér minnisstæðastar hjáseturnar í Selurðum á Gljúfurárdal. Mann- heimar voru horfnir, hér voru hul- ins- og vættaheimar. Frá hól í of- anverðum Selurðum var auðvelt að fylgjast með ferðum kvíaánna. Þar byggðum við lítið skýli milli stórra steina til að hafa afdrep í rigning- um. I góðviðri unnum við með grjót- kasti frækilegra sigra á óvígum her hellublaða, en væri rigning leituðum við skjóls í skýlinu og rifjuðum upp sögur eða ræddum ljóðagerð. Sögur sem við kunnum gengu brátt til þurrðar, þá hófust frásagnir af æv- intýmm Mumma glopinbelgs, þau bára af öðmm ævintýram og tóku engan enda. Hálfri öld síðar gerði ég vett- vangskönnum á þessum stað. Skýlið okkar stóð eins og við höfðum skilið við það eftir síðustu hjásetu, þakið orðið mosavaxið en það var alveg óskemmt, fallegur vitnisburður um verklagni Péturs sem svo vel kom fram í störfum hans síðar á ævinni. Hjá foreldrum mínum á Gljúfurá var enn sá siður að vera með kvöld- vökur á vetrarkvöldum meðan þorri heimilisfólksins fékkst við tóvinnu. Las faðir minn eða kvað rímur, einkum ef annar kvæðamaður var viðstaddur. Þannig þroskaðist „brageyra" og tilfinning fyrir brag- arháttum. Pétur fór snemma að fást við vísnagerð og náði með tím- anum mikilli leikni í þeirri íþrótt. Það er arfur sem hann hefur deilt með bræðrum sínum. Hér er eitt dæmi um kveðskap Péturs „í flug- vél“. ar, f. 11.12. 1979. b). Anna Guð- laug, f. 2.2. 1984. 3) Ari Vagn, f. 6.9. 1953, verktaki, kvæntur Marie Mercier. Þeirra börn eru; a) Kári Hrafn, f. 27.2. 1981. b) Jennifer Elín, f. 15.12. 1982. 4) Þuríður Una, f. 9.1. 1957, myndmenntakennari. Hún var gift Dusan Ilic, f. 28.6. 1955. Þeirra barn er; Olivera Ilic, f. 26.2. 1980. 5) Steinunn, f. 24.5. 1952, starfsmaður á Ieikskóla. Hún er gift Jóni Gauta Árnasyni, f. 21.12. 1960, sjómanni. Hennar barn er; Haf- steinn Davíðsson, f. 21.2. 1982. Börn Jóns Gauta og Steinunnar eru; Óðinn Þór, f. 16.2. 1988, Ægir Már, f. 15.7. 1996. 6) Ást- hildur, f. 29.5. 1967, Iæknarit- ari. Hún var gift Gunnari Rík- harði Kristinssyni, f. 15.2. 1966. Þeirra börn eru; Róbert Már, f. 15.9. 1990, Kristinn Aron, f. 9.12. 1992. Pétur Kristinn lauk prófi sem vélstjóri og hefur starfað sem vélstjóri á fiskiskipum. Var bóndi að Kambshóli í Svínadal 1950-1964. Starfaði við gervi- limasmíðar hjá Arnóri Hall- dórssyni. Pétur öðlaðist meist- araréttindi í söðlasmiði og starfaði við þá iðn í 20 ár til dauðadags. Pétur var jarðsunginn frá Kópavogskirlqu föstudaginn 14. maí. Vitnar dátt um mannsins mátt margur þáttur gerður. Fljúgirðu hátt um heiðið blátt hugurinn sáttur verður. Kynni mín af Pétri frænda mínum urðu mér til aukins þroska, fýrir þau vil ég þakka, en kærastar eru mér minningamar frá hulinsheimum Gljúfm-árdals. Fyrir hönd okkar systkina frá Mýmm votta ég fjöl- skyldu Péturs innilega samúð. Einar Gíslason. Hann afi minn var alveg eins og afar eiga að vera. Þegar ég var lítil hnáta tók hann mig í fangið og sagði skrítnar sögur og fór með skemmtilegar vísur. Það voru eng- in takmörk fyrir þeim kynstrum af vísum sem hann kunni eftir sig og aðra, og einu sinni orti hann eina vísu bara handa mér. Það fer held- ur ekkert á milli mála að hjá hon- um lærðum við bróðir minn að yrkja. Mér þótti því engin kveðja henta betur en ofurlítil frumsamin vísa: Rís í austri röðull fagur rennur hratt um himinhvel Líkur er vor lífsins dagur liðinn áður njótum vel. Önnur er þó öllu betri undurfögur sunna skær, yfir mrnum afa, Pétri, eilíf lýsi hrein og tær. Elsku afi, dreymi þig vel. Dagbjört. Skammt er skúra milli skarðast frændgarður, bróðir. Skáld hafa skerta hylli, skundar þú feðra slóðir. Allvel í ljóðum lýstir, lífsglaður stundum varstu. Raungóður hugsjón hýstir hagleik og tryggð barstu. Vandratað virðist stundum vegir og brautir hálar. Andann oftlega fundum aðgát í návist sálar. Skáld hafði skýrast orðið skarplegt þótt geð brynni Stóllinn við stofuborðið stendur auður að sinni. Fækkar nú fundum okkar farkostur leitar strandar. Styttist bið, lýsast lokkar lífinu feigðin grandar. Kreppast um falinn, fmgur, fagmaður góður talinn. Agætur Islendingur óblauður féll í valinn. Hjartans þakkir fyrir samverana. Ingólfur Þórarinsson. ESTER SIG URÐARDÓTTIR + Ester Sigurðar- dóttir fæddist 15. september 1912. Hún lést á Fjórð- ungssjúkrahúsinu á Akureyri 7. maí síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Ólöf Ásgrímsdóttir, f. 22.9. 1876, d. 16.3. 1941, og Sigurður Sigurðsson, f. 10.7. 1869, d. 12.8. 1949. Systkini Esterar voru Guðrún Sig- urðardóttir, _ d. 8. mars 1988; Ásgrím- ur, d. 5.4. 1988; Pétur, d. 26.6. 1984, og Hrefna, f. 1916, lifir systkini sín, hún býr í Vest- mannaeyjum. Ester giftist 25. apríl 1942 Steingrími Magnússyni í Hlíð, f. 3. október 1918, d. 7. júní 1987. Foreldrar hans vöru Magnús Ólafsson, f. 4.9. 1865, d. 18.1. 1922, og Guðrún Jóna Stefáns- dóttir, f. 11.5. 1882, d. 30.3. 1947. Fósturforeldrar Stein- gríms voru Sigfús Ólafsson, f. 24.8. 1882, d. 3.11. 1980, og Sól- veig Jóhannsdóttir, f. 29.1. 1880, d. 9.4. 1948. Ester og Steingrím- ur bjuggu öll sín hjúskaparár á Siglufirði og eign- uðust fjögur börn. 1) Sigfús, f. 15.9. 1942, maki Sædís Eiríksdóttir. Börn þeirra eru: Stein- grímur, f. 24.10. 1966, Ester, f. 23.3. 1969, Eiríkur, f. 29.9. 1973. 2) Ólöf, f. 10.10. 1945, maki Jónas Jónsson. Þeirra börn eru: Viðar, f. 24.5. 1973, og Kári, f. 28.8. 1979. Börn Jónasar eru Gunnar Stefán, Jón Ingvar og Ingibjörg. 3) Sólveig, f. 17.8. 1948, maki Jón Bjargmundsson. Börn þeirra eru: Bjargmundur, f. 28.6. 1970, d. 1.4. 1972, Rakel Björg, f. 29.10. 1972, Bjarg- mundur, f. 1.8. 1974, og Stein- grímur Már, f. 4.5. 1979. 4) Sig- urður, f. 20.10. 1951, maki Sól- veig Þorkelsdóttir. Utför Esterar verður gerð frá Siglufjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Elsku mamma mín, ég vil minn- ast þín með þessum erindum: Krjúpum hþoð við hvflu þína klökk við heyrum dauðans óm, vekur rödd hans söknuð sáran sviður undan slíkum róm. Þegar byrstur kallar: komdu, kveðja verða böm og mann. Þarf að hlýða miklum mætti miskunn enga sýnir hann. Þér við viljum þakkir færa þegar leiðir okkar skilja nú, fyrir milda móðurblíðu mesta sem að veittir þú. Fyrir störf þín, stríð og þrautir er stormar lífsins sóttu að, fyrir allt sem gafstu að gæðum, geymt og munað verður það. Þegar þú ert horfin héðan, hugir margir fylgja þér. A þína ljúfú elsku og önnun aldrei nokkum skugga ber. Burt frá lífsins böh og sorgum borin ertu á æðri strönd. Þar sem ríkir ást og eining og eilíf fógur þroska lönd. (Höf.óþ.) Hafðu þökk fyrir allt og allt. Þín dóttir, Sólveig. Nú eram við að kveðja tengda- móður mína Ester Sigurðardóttur frá Siglufirði. Þrátt fyrir háan aldur kom brottfór hennar okkur öllum á óvart, hún hafði gengist undir að- gerð á Sjúkrahúsi Akureyrar og allt lofaði góðu. Þá var eins og æðri máttarvöld gripu í taumana og lífið fjaraði út. Á sama árstíma og á sama sjúkrahúsi lést eiginmaður hennar árið 1987. Á sínum yngri árum starfaði Est- er við ýmis störf, þ.á m. þjónustu- störf. Eg sé hana í anda líða um sal- inn á Hótel Hvanneyri háa, gi'anna, hressa, og dugnaðurinn það mikill að gustaði af. I byrjun okkar kynna fann ég fljótlega að þar var ákveðin persóna sem stóð fast á sínu og hafði hrein- lega efni á því í umræðum okkar um pólitík og önnur bæjarmál á Siglu- firði. Varð ég yfirleitt að viðurkenna vanþekkingu mína og gefa eftir, þar var heimavöllurinn sterkur. Ester var alla tíð með stálminni og alltaf með allt á hreinu, hún skrifaði allt og skráði og á heimili hennar var allt fullt af minnismiðum um allt sem tengdist hennar fjöl- skyldu. Tengdamóðir mín var mikil trú- manneskja og vildi halda alla hátíð- isdaga heilaga og líkaði illa að menn væru að sækja vinnu á þessum dög- um. Hún var alla tíð heilsuhraust, teinrétt og glæsileg kona og erfitt að gera sér grein fyrir hennar háa aldri, hún var orðin 86 ára og með á öllum hlutum og alveg sjálfbjarga. Þetta er eflaust það sem flestir myndu vilja óska sér, en ekki er öll- um gefið. Þú varst ekkert á leiðinni í þitt stærsta ferðalag. Er við ræddum saman síðast varst þú með hugann við að koma suður í þessum mánuði, þar sem þú ætlaðir að hitta þann hluta fjölskyldu þinnar sem býr hér. Fjölskyldan var þér allt og þér þótti vænt um okkur öll. Þín verður sárt saknað af stórri fjölskyldu sem þú kenndir að halda vel saman. Guð blessi þig og geymi elsku Ester mín. Jónas Jónsson. Elsku amma og langamma. And- lát þitt bar óvænt að og við söknum þín mikið. Þótt þú værir orðin 86 ára varstu enn heilsuhraust, minnið óbrigðult og enn fórstu allra þinna ferða og þurftir ekki aðstoð við heimilishaldið. Það er sárt að fá ekki að kyssa þig og knúsa einu sinni enn og skrítið verður að heim- sækja Siglufjörð í framtíðinni. Margs er að minnast og erfitt að koma því öllu í orð. Og auðvitað get- um við ekki annað en verið þakklát fyrir þau mörgu góðu ár sem við höfum átt saman. Það var ómetan- legt lán fyrir okkur systkinin að al- ast upp á Siglufirði í nálægð við afa okkar og ömmu og því munum við búa að alla ævi. Það var alltaf gam- an að koma til þeirra, afi gerði at í mér og lék við mig, á meðan amma bar fram ósköpin öll af nýbökuðum kökum. Afi lést 7. júní 1987 og það var mjög erfitt fyrir ömmu. Hann hafði verið stoð hennar og stytta í lífinu. í nokkur ár eftir andlát hans bjó amma áfram í íbúðinni sem þau höfðu gert svo fallega, en fluttist síðan í litla íbúð á Dvalarheimilinu Skálarhlíð á Siglufirði. Ömmu þótti fjarskalega vænt um langömmubörnin sín og fylgdist af- ar vel með uppvexti þeirra og lífi og störfum barnabarnanna. Þegar við Jón komum á Siglufjörð með börnin okkar þrjú var fastur siður að fara hvern einasta dag til ömmu, drekka þar appelsín og borða pönnukökur sem alltaf var nóg til af. Yndislegt var að sjá hversu gaman henni fannst að hitta bömin. Hún gat spjallað endalaust við þau og á með- an við vorum hjá henni áttu þau hug hennar allan. Síðastliðið sumar fór Dagrún Ósk á hverjum degi sem dvalist var á Sigló til hennar að spila Lönguvitleysu, sem langamma kenndi henni og spilaði við hana af stakri þolinmæði, þótt Dagrún væri aðeins fjögurra ára.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.