Morgunblaðið - 11.12.1999, Qupperneq 56

56 LAUGARDAGUR 11. DESEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SJOFN
EGILSDÓTTIR
+ Sjöfn Egilsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 31. júlí 1937. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 24. növ-
ember sfðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Langholts-
kirkju 6. desember.
Fregnin af dauða Sjafnar kom svo
brátt og óvænt og það er erfitt að
sætta sig við þá óréttlátu staðreynd.
Fyrir mér hefur Sjöfn verið ímynd
hins fullomna æðruleysis, sem kunni
að taka lífinu eins og það var. Hún
Nóvember er löng-
um myrkur og kaldur
mánuður, en þeiiri sorg
'og því myrkri sem
þyrmdi yfir mig nú í lok
nóvember þegar mín
kæra föðursystir Sjöfn
kvaddi svo skyndilega, fá ekki orð
lýst. Fyrir mér var hún kona sem bjó
yfir einstökum styrk og ró sem snerti
alla sem hún kom í nálægð við. Hún
1 hafði hlýtt hjartalag var ekki að gera veður út af smáhlut- J. Hörður M. Mark-
sem vei-mdi djúpt og um, en hafði þó einstakan hæfileika 1 an fæddist í
hafði einstakt lag á að að setja sig inn í aðstæður okkar Reykjavík 7. desem-
segja mai-gt með Ijúfu hinna. Sjöfn kunni að njóta líðandi ber 1945. Hann lést á émmf ■ S
[» F J ' '1^1 augnaráði sínu einu stundar og með besta vini sínum og Sjúkrahúsi Reykja- íSf\s
saman. Eg votta Gunn- lífsförunaut, Gunnari Má, lifði hún lífí víkur 24. ágúst síð-
ari Má og allri stórfiöl- sínu lifandi. Kærleikur og umhyggja astliðinn og fór útför '
*|1B skyldunni mína dýpstu fyiir hvort öðru einkenndi samband hans fram frá Kross-
g. * | samúð. þeirra og hugur minn er hjá Gunnari inum 30. ágúst.
Sjöfn var falleg og sem hefur misst svo ótrúlega mikið.
j®] sterk kona og hennar Ég er ein af mörgum sem hafa Hinn 7. desember
JWm fegurð mun lifa í hjört- fengið að njóta návistar og umhyggju hefði mágur minn og iMp- .. JBb
um okkar allra. Ég Sjafnar, sem vinkona elstu dóttur- vinur Hörður M. lllHlB!?**" Æmtá
kveð mína elskulegu innar, hennar Brynju minnar. Heim- Markan orðið 54 gam-
Sjöfn hér með ]iessum ili þeirra í Urðartúni hefin- jafnan all. Hann lést í sjúkra-
orðum, en hlýja hennar staðið mér opið og alltaf hafði Sjöfn húsi Reykjavíkur 24. Sf JBSF 1
og nálægð munu lifa í
sterkri minningu.
Guð blessi og styrki fjölskylduna á
þessari sorgarstund.
Soffía Bjamadóttir.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. I miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna
skilafrests.
t
Ástkær sonur minn og bróðir okkar,
GESTUR GUÐJÓN SIGURBJÖRNSSON,
lést miðvikudaginn 8. desember.
Hjördís Guðjónsdóttir
og systkini.
t
Alúðarþakkir ötlum þeim, er sýndu okkur hlýju
og samúð við fráfall og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR ELÍNAR MAGNÚSDÓTTUR,
Skólavörðustíg 22c,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 4B,
Sjúkrahúsi Reykjavíkur, fyrir góöa umönnun.
Skúli Matthíasson, Marta Guðnadóttir,
Sólveig Matthíasdóttir,
Magnús Matthíasson, Þorbjörg Þorvarðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, bróður og afa,
EINARS INGIMARS HELGASONAR,
Þórólfsgötu 12a,
Borgarnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks A-deildar
Sjúkrahúss Akraness.
Ingiríður Kristmundsdóttir,
Salóme María Einarsdóttir, Kristján Sigurðsson,
Helgi Srgurvin Einarsson, Halldóra Guðrún Ólafsdóttir,
Jóhann Pálsson,
Ólafur Gunnarsson,
Inga Jóna Guðlaugsdóttir,
Eygió Anna Þorkelsdóttir,
Sigrún Einarsdóttir,
Ingveldur Einarsdóttir,
Jón Einarsson,
Kristmundur Einarsson,
Guðmundur Ingi Einarsson,
Helga Helgadóttir,
Davíð Helgason
og barnabörn
tíma og pláss fyrir mig og aðra vini
barna sinna. Eftir að ég stofnaði
mína eigin fjölskyldu tókst Sjöfn á
sinn einstaka, hógværa hátt að inn-
lima okkur öll í sinn rúmgóða um-
hyggjuhring. Páskadagsmorgunn í
Urðartúni hélt áfram að vera há-
punktur páskanna fyrir mig og mína
fjölskyldu á meðan við bjuggum á
Islandi. Yfir heitu súkkulaði og ný-
steiktum pönnukökum var gott að
staldra við og njóta friðar og rósemd-
ar Sjafnar og Gunnars Más í Urðar-
túni.
Sjöfn skilur eftir sig stórt tóma-
rúm sem seint eða aldrei mun íyllast,
þó lífssýn hennar og kærleikur end-
urspeglist á margan hátt í bömum
hennar fimm, Brynju, Hauki, Soffíu,
Agli og Herði. Við sem urðum þess
aðnjótandi að kynnast henni höfum
fengið dýrmætan fjársjóð af góðum
rúinningum af einstakri konu.
Ykkar barnanna, tengdabarna,
barnabarna, bræðra og ekki síst
Gunnars, er söknuðurinn mestur og
til ykkar sendum við okkar allra
bestu kveðjur á erfiðum tímum. Frið-
ur sé með minningu einstakrar konu.
Guðbjörg, Gunnar og
böm í Ósló.
HORÐUR M.
MARKAN
ágúst sl. eftir hetju-
lega baráttu við krabbamein.
Við sem vorum svo lánsöm að fá
að vera samferða Herði á ferðalagi
lífsins getum verið þakklát fyrir að
fá að hafa kynnst góðum dreng. Hjá
fjölskyldu Isabellu og Harðar höf-
um við ísfirðingar álltaf átt notalegt
skjól þegar við höfum þurft að sinna
erindum okkar í höfuðborginni.
Eldhúsborðið þeirra virðist gætt
þeim töframætti að geta stækkað
þegar einhver bætist í hópinn.
Reyndar eru eldhúsborð hjá góðu
fólki gædd þessum eiginleikum og
skiptir engu máli hversu stór þessi
borð eru í raunveruleikanum. Þau
stækka í réttu hlutfalli við hjarta-
gæsku heimilisfólksins. Sama máli
gegnir um börnin á heimilinu, þau
eru alltaf fús að ganga úr rúmi fyrir
gesti að gömlum íslenskum sið. Nú
er eitt sæti autt við eldhúsborðið
hjá þessari góðu fjölskyldu og verð-
ur aldrei skipað á sama hátt og áð-
ur. En húsbóndinn hefur skilið eftir
dýrmætan auð sem hann miðlaði úr
þessu sæti.
Þetta sæti var á einhvern hátt
táknrænt fyrir lífsstíl Harðar. Hann
átti sitt fasta sæti við eldhúsborðið
og sinnti sínum dag-
legu störfum þar á
sinn yfirvegaða hátt.
Þar sat hann og vann í
heimilisbókhaldinu, las
dagblöðin, tók upp
póstinn, fletti upp í
Biblíunni, skrifaði ljóð
og gerði við ýmsa smá-
hluti sem voru úr lagi
gengnir. Þó glatt væri
á hjalla og mikill
gauragangur í eldhús-
inu eins og alltaf er á
þessum bæ sinnti
Hörður sínum störfum
mitt í hringiðunni.
Hann þurfti ekki ró til að vinna sín
verk, hann fann hana í sínum bein-
um. Alltaf iðinn við kolann, hann
Hörður. Ur þessu sæti gaf hann
börnum sínum það veganesti sem
hverju barni er svo nauðsynlegt að
hafa með í farangrinum út í lífið.
Meðal þeirra heilræða sem hann
setti í nestispakka barna sinna var:
„Verið alltaf heiðarleg við ykkur
sjálf.“
Oft kom það fyrir að við ísfirð-
ingarnir kæmum suður í óburstuð-
um skóm eins og títt er um marga
íslendinga. Þá gátum við átt von á
að finna skótauið okkar nýburstað í
forstofunni daginn eftir enda gekk
Hörður sjálfur alltaf í vel burstuð-
um skóm hvort sem um var að ræða
vinnuskó eða spariskó.
Fjölskyldu Harðar voru gefin
mikil verðmæti með því að fá að
hafa hann sem heimilisfóður. Þessi
verðmæti hefur hann skilið eftir
handa þeim sem voru honum svo
kær.
Elsku Isabella systir, Pétur, Kar-
lotta og ísabella María. Guð gefi
ykkur styrk í þessaii miklu sorg.
Bryndís Friðgeirsdóttir.
STEFAN
STEFÁNSSON
+ Stefán Stefáns-
son fæddist á
Kröggólfsstöðum í
Ölfushreppi 24. jan-
úar 1902. Hann lést á
Sólvangi í Hafnar-
firði 1. desember síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnar-
fírði 9. desember.
Síðasta daginn sem
afi Stefán lifði, leit
hann út um gluggann í
herbergi sínu á Sól-
vangi og sá alla þá
birtu sem stafaði frá hvers konar
jólaskreytingum sem prýða Hafn-
arfjörð nú fyrir jólin. Honum varð
að orði: „Alveg er það
ótrúlegt hvað eytt er
miklu rafmagni í jóla-
ljós, er þetta ekki al-
gjör óþarfi?“
Þessi setning segir
kannski meira en
mörg orð um viðhorf
afa til lífsins; nægju-
semi var eitt aðal-
smerkja hans, en um
leið stuðningur við ná-
ungann á öllum svið-
um, og gilti þá einu
hvort um var að ræða
ættingja eða óskylda.
Hann var einn þeirra
sem áttu bágt með að neita ef til
hans var leitað. Þær voru margar
vinnustundirnar hans í híbýlum
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina
inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
barna, barnabarna og annarra, og
aldrei var minnst á greiðslu fyrir
þá vinnu; jafnvel ekki fyrir útlögðu
efni.
Afi hóf störf í Trésmiðjunni
Dverg í Hafnarfirði árið 1924, sem
trésmíðalærlingur. Ekki sá hann
nokkra ástæðu til þess að skipta
um vinnu á starfsævinni, heldur
lauk henni á sama stað, tæplega 60
árum síðar. Allan þennan tíma
gekk hann nokkrum sinnum á dag
milli heimilis og vinnu, einnig á
kvöldin, því lok vinnudagsins mið-
aði hann sjaldnast við klukkuna,
eins og nú tíðkast. Það voru verk-
efnin sem réðu. Að vísu átti afi bíl í
félagi við annan í skamman tíma,
seldi hann upp úr 1930, hefur lík-
lega ekki talið nokkra þörf fyrir
slíkan munað.
Meðal fyrstu minninga minna
um afa voru heimsóknir mínar
snemma að morgni í eldhúsið hjá
honum og ömmu, þar var gjarnan
skilinn eftir handa litlum snáða dá-
lítill afgangur af hafragraut morg-
unsins, með hveitiklíði og nokkrum
rúsínum, hreinasta sælgæti. Tíðar
heimsóknir í Dverg eru einnig
meðal minninganna, enda voru við-
tökur þar yfirleitt þannig að út var
farið með útsagaðan bíl eða bílhjól.
Afi gætti þess þó vandlega að ekki
væri farið of nálægt tækjum og tól-
um.
Trésmíðar voru lífsstarf afa, eins
og áður sagði, en tómstundum, sem
voru fáar, eyddi hann þó að hluta
til í lestur góðra bóka. Ég hygg að
þjóðlegur fróðleikur hafi verið í
mestu uppáhaldi hjá honum, auk
ævisagna.
Afi missti konu sína, Þórunni ív-
arsdóttur, árið 1967, allt of
snemma á lífsleiðinni, og má nú
telja afkomendur þeirra í tugum.
Með afa er genginn vandaður,
réttsýnn og heiðarlegur einstakl-
ingur, sem hefur skilað löngu lífs-
starfi, alltaf sáttur við sjálfan sig
og náungann. Það er kostur að
hafa alist upp með og fylgt slíkum
samferðamanni.
Við Guðrún og börnin okkar
þökkum samfylgdina.
Guðmundur Gunnarsson.