Morgunblaðið - 28.01.2000, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2000
w------------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Þuríður E. Bald-
vinsdóttir fædd-
ist á ísafirði 15. mars
1912. Hún lést á
heimili sínu aðfara-
nótt 20. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Baldvin
Jónsson og Ingibjörg
Benónýsdóttir.
Systkini Þuríðar
voru 1) Unnur Ingi-
björg, 2) Benóný, 3)
»- - Sigurður Stefán, 4)
Ólöf, 5) Margrét, 6)
Magnús, 7) Þórdís, 8)
Sigríður (uppeldis-
systir).
Þuríður ólst upp á Isafirði og
hóf ung að árum að vinna fyrir
sér. Hún gætti barna og hóf síðan
störf í verslun og vann við af-
greiðslustörf. Síðan lá Ieið hennar
til Reykjavíkur þar sem hún hóf
nám í hágreiðslu og snyrtingu og
lauk því námi með góðum árangri.
Hún starfaði við þá iðn þar til hún
giftist Jóni Bjarnasyni, bryta, f.
12. apríl 1905, d. 6. ágúst 1982.
Þau hjón bjuggu í Reykjavík allan
. Mig langar að minnast tengda-
’~ámóður minnar, Þuríðar E. Baldvins-
dóttur, sem lést á heimili sínu, Rán-
argötu 35,Reykjavík, 20. janúar sl.
Ég kynntist Þuríði árið 1964, fljót-
lega eftir að ég fór að gera hosur
mínar grænar fyrir dóttur hennar,
Áslaugu Emilíu. Þuríður var far-
mannskona sem stjómaði heimilinu
af röggsemi og myndarskap í fjar-
veru eiginmanns síns Jóns heitins
Bjarnasonar bryta, sem lést árið
1982. Það var alltaf gott að koma á
Ránargötuna, fá kaffísopa og ræða
niálin. Þuríður var vel að sér um öll
þjóðmál og fylgdist vel með fram á
síðasta dag. Oft sátum við og rædd-
um pólitík, og vorum oftar en ekki
sammála um þau mál. Hún var mikil
prjónakona og prjónaði býsnin öll af
lopapeysum af miklum myndarskap
á meðan sjónin var þokkaleg.
Ég minnist í huganum ferðalaga
bæði innanlands og utan. Arið 1989
fórum við saman, Þuríður, dætur
hennar, makar og barnabörn til
Daun Eifel í Þýskalandi, vorum þar í
orlofshúsi og keyrðum um Rínar- og
Móseldal, og mun það hafa verið síð-
asta ferð Þuríðar á erlenda grund.
Seinni part sumars 1998 ferðuðumst
við hjónin með tengdamóður minni
-^iim hennar æskustöðvar Isafjörð.
Við vorum á Isafirði í nokkra
daga, keyrðum um og Þuríður upp-
lýsti okkur um ýmsa hluti sem við
vissum ekki um. Síðan við fórum
þessa ferð hefur hún oft minnst á
þessa daga á Isafirði, sem ég veit að
hún naut mjög vel.
Eftir því sem árin liðu tók Þuríður
mig sem son sinn og var stöðugt að
spyrja um heilsu mína og líðan.
Vegna áhuga míns á golfi og
knattspymu fór hún að fylgjast með
þessum íþróttum í sjónvarpi til þess
að geta sett sig betur inn í málin og
rætt þau. Oft kom það til tals að ef
+ Theódóra Hjartardóttir fædd-
ist á Jaðri í Hrútafirði 22. maí
1913. Hún lést á Sjúkrahúsinu á
Hvammstanga 21. janúar síðast-
liðinn og fór útför hennar fram
frá Stað í Hrútafirði 27. janúar.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel
'» gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvu-
sett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word
og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569 1115,
eða á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamleg-
ast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd
- eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírn-
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
sinn búskap. Þeim
varð 5 barna auðið.
1) Gréta Jónsdóttir,
gift Vögg Jónssyni,
þau eiga einn son en
Gréta var gift Baldri
Sigurðssyni (látinn)
og áttu þau þrjú
börn. 2) Unnur I.
Jónsdóttir, gift Hall-
dóri Einarssyni, þau
eiga eina dóttur. 3)
Áslaug E. Jónsdótt-
ir, gift Sigurði Sig-
urjónssyni, þau eiga
eina dóttur. 4) Hulda
Jónsdóttir, ógift og
barnlaus. 5) Baldvin Jónsson,
kvæntur Ásgerði Guðbjörnsdótt-
ur, þau eiga tvo syni en áður átti
Baldvin einn son og Ásgerður tvö
börn. Einnig ól Þuríður upp dótt-
urdóttur sína Þuríði E. Baldurs-
dóttur, gift Jóhanni S. Erlends-
syni, þau eiga einn son. Þuríður
átti 9 barnabarnabörn.
titför Þuríðar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
hún væri ung manneskja hefði hún
örugglega lagt golf fyrir sig.
Eg þakka með virðingu og hlýhug
fyrir að fá að kynnast jafn góðri
konu og Þuríði E. Baldvinsdóttur.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurður Sigurjónsson.
Ég var vakin upp um nótt og látin
vita að hún elsku amma mín væri nú
að kveðja okkur. Það tók mig
nokkra stund að átta mig á því að nú
væri kominn tími til að kveðja hana
þvi ég var ekki viðbúin þessum frétt-
um. Hugur minn fylltist hugsunum
um þig, amma mín, og þær birtust
mér eins og allt hefði gerst í gær.
Ég man það svo vel þegar ég var í
pössun hjá þér og Huldu frænku
þegar ég var lítil. Alltaf hlakkaði ég
jafn mikið til að fara á Ránargötuna.
Þar lenti ég alltaf í svo skemmtileg-
um ævintýrum í bakgarðinum eða
uppi á háalofti. Þar var sko nóg að
skoða og hægt að fela sig á mörgum
stöðum, gramsa í gömlum fötum og
klæða sig í búninga til að leika leikr-
it fyrir ömmu. Svo var nú alltaf
freistandi að fá eitthvað gott í
svanginn hjá þér og alltaf varst þú
að traktera okkur, eins og þú sagðir
alltaf, á einhverju góðgæti.
Ein besta stundin sem ég átti með
þér var einn sumardag þegar ég var
sautján ára og ég kom upp á Ránó í
heimsókn til þín. Við sátum allan
daginn og töluðum um hvemig þú og
afi kynntust og mömmu og öll systk-
inin þegar þau vom lítil, allar minn-
ingarnar um heyskapinn á ísafirði
og líka gamla húsið þar sem þið
bjugguð. Þura með öll börnin sín og
fleiri sem eltu því öll börnin löðuðust
að þér. Svo var það ekki alls fyrir
löngu að ég var stödd á ísafirði og
fór sérstaklega til að sjá hvar þú
bjóst. Ég einfaldlega gat ekki yfir-
í minninganna digmm sjóði glitra
fögur djásn. Sumardagar á Jaðri
em þar skæmstu perlurnar.
Það var farsælt fyrir drengi að
komast af Reykjavíkurmölinni í
sveit hjá góðu fólki. Þegar komið var
norður yfir Stapann, fyrir ofan
Reykjaskóla, gaf að líta reisulegt
hvítt hús bæjarleið framundan.
Ferðinni úr Þingholtunum að Jaðri
var að ljúka.
Þar bjuggu Hjörtur Bjömsson og
Hólmfríður Jónsdóttir ásamt syni
sínum Sigurði og konu hans Kri-
stínu Jónsdóttur. Til heimilis vom
líka Óli Valgeir, Jón og Theódóra,
fullorðin böm Hjartar og Hólmfríð-
ar. Allt var þetta aðlaðandi og
gefið ísafjörð án þess að hafa staðið
á sama stað og hún amma mín á sín-
um yngri ámm. Sérstaklega út af
þeim sögum sem þú sagðir mér
þennan umrædda sumardag.
Amma mín, þú varst ávallt góð
kona og barst hlýjan hug til allra.
Alltaf vildirðu hjálpa til ef einhverj-
um leið illa. Það kenndirðu mér að
minnsta kosti og ég mun ávallt
reyna að lifa samkvæmt því.
Elsku amma, ég veit að þú ert
komin á góðan stað þar sem ljósið
mun ávallt skína á þig hvort sem sá
staður er í þessum heimi eða öðmm.
Eitt veit ég þó að þú munt ætíð gæta
mín og vera verndarengillinn minn.
Ég bið Guð þig vel að geyma, elsku
amma mín, og vil fá að kveðja þig
með þessum orðum.
Ég kveð þig hjartans amma mín,
með söknuð í hjarta til annarra heima.
Ljósið alltaf á þig skín,
og sólskinsenglar þar þig geyma.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Þín
Þórdís.
Elsku amma mín er látin. Mér
fannst alltaf eins og hún amma ætti
að vera eilíf en þarf að sætta mig við
að svo er víst ekki. Nú sitja eftir ótal
minningar sem ég ætla að geyma
vel;
í huga mínum er sterkust myndin
af ömmu sitjandi í stólnum sínum
inni í stofu prjónandi lopapeysu.
Peysurnar hennar eru þær allra fal-
legustu sem ég hef séð, enda lagði
amma allan sinn metnað í þær og
hafði vandvirknina ofar öllu. Þegar
ég fór sjálf að prjóna, um það leyti
sem ég átti mitt fyrsta bam, kom ég
stundum með prjónadótið til ömmu,
fékk hjá henni góð ráð og hafði gam-
an af að spjalla við hana um þessa
iðju. Hún lagði mikla áherslu á að ég
tæki hana sér til fyrirmyndar í
prjónaskapnum og sagði mér að
rekja frekar upp en að láta frá mér
eitthvað sem ekki væri í fullkomnu
lagi.
Alltaf var jafn notalegt að sitja í
stofunni hjá ömmu og njóta nærveru
hennar. Amma fylgdist mjög vel
með því sem var að gerast og hafði
skoðanir á málum líðandi stundar.
Hún fræddi mig um ýmislegt sem
hún hafði heyrt markvert og miðlaði
af reynslu sinni. Hún átti margar
minningar frá Isafirði og af og til
sagði hún mér sögur þaðan. Hún
sagði mér frá því að í huga sumra
sem þekktu hana á Isafirði hefði hún
verið vorboði, því alltaf þegar skól-
um lauk í Reykjavík á vorin var hún
komin til ísafjarðar með börnin sín
og dvaldi þar sumarlangt.
Mér er það mikils virði að börnin
mín skuli hafa fengið að kynnast
langömmu sinni og að hún hafi feng-
ið að njóta þeirra. Hún var alltaf svo
ánægð þegar við heimsóttum hana
og lét okkur vita af því hversu þakk-
lát hún væri fyrir innlitið. Hún naut
þess greinilega að horfa á lan-
gömmubömin leika sér á gólfinu
fyrir framan sig og hafa þau nálægt
sér.
Ég kveð nú ömmu mína með mikl-
um söknuði. í hjarta mínu geymi ég
allt sem hún gaf mér.
Ingibjörg B. Sigurðardóttir.
skemmtilegt fólk á besta aldri, sem
bauð 9 ára snúningastrák velkominn
til sumardvalar. Sumrin á Jaðri
reyndust þrjú. Hvert öðru ánægju-
legra og viðburðaríkara. Það er
hveijum einum vorkunn að átta sig
ekki á því nógu snemma hversu lífið
er í raun og veru ósköp stutt. Perl-
umar skæm hrúgast upp. En það
vill gleymast að þakka forsjóninni
fyrir gjafir hennar í dagsins önn.
Nú er síðust heimilisfólksins á
Jaðri, Theódóra Hjartardóttir,
gengin á vit hinna sem horfin era
eitt af öðra.
Eftir stendur sumardrengurinn
með söknuð og trega, án þess að
hafa þakkað gæfudagana og hrópar
einlæga kveðju til Dóra í þeirri
barnslegu von að hún berist áfram
til allra þeirra sem fögnuðu komu
hans heillaríkan vordag 1934.
Guð blessi þau öll.
Brynjúlfur.
+ Guðrún Jósefína
Guðgeirsdóttir
fæddist í Reykjavík 6.
ágúst 1917. Hún lóst á
Hrafnistu í Hafnarfirði
hinn 19. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guðrún
Sigurðardóttir, f. 25.
sept. 1893 á Ásmund-
arstöðum í Ásahreppi,
Árn., d. 17. ág. 1987,
og Guðgeir Jónsson
bókbindari, f. 25. apríl
1893 í Digranesi í Sel-
tjarnarneshr. (nú
Kópavogur), d. 7. júní 1987.
Hinn 27. júní 1942 giftist Guð-
rún Eyjólfi Jónssyni lögfræðingi,
skrifstofustjóra Tryggingastofn-
unar ríkisins, síðast fram-
kvæmdasljóra Atvinnuleysis-
tryggingasjóðs, f. 13. okt. 1920 á
Keldum í Mosfellssveit, d. 11. okt.
1992. Foreldrar Eyjólfs voru hjón-
in Katrín Eyjólfsdóttir, f. 18. jan.
1891 á Kirkjubóli í Hvítársíðu í
Borgarfirði, d. 14. júní 1982, og
Jón Ingimarsson búfræðingur, f.
16. apríl 1894 á Helgustöðum,
Saurbæjarhr. Eyjaf., d. 8. jan.
1964. Börn Guðrúnar og Eyjólfs
eru: 1) Katrín, f. 17. des. 1943,
maki Ármann Gunnlaugsson, f.
26. feb. 1942. Börn þeirra eru:
Eyjólfur, f. 3. jan. 1965, og Ragn-
heiður Jóna, f. 28. júlí 1969. Maki
Ragnheiðar Jónu er Trond Are
Schelander, f. 28. maí 1973. Barn
þeirra: Ármann, f. 30. júní 1998.
Þau eru búsett í Noregi. 2) Vigdís,
f. 21. des. 1949, maki Guðjón El-
Enda þótt andlát ömmu Rúnu hafi
átt sér nokkum aðdraganda og ég viti
að nú er hún komin á stað þar sem
henni líður vel, þá er samt erfitt að
sætta sig við þá staðreynd að hún er
ekki lengur hjá okkur. Én við sem eft-
ir sitjum huggum okkur við það að
vita að hinum megin mun afi taka á
móti henni opnum örmum og þau
munu sameinast á ný í hamingju
sinni.
Amma og afi bjuggu alla tíð í höf-
uðborginni en ég úti á landi og því var
samgangurinn kannski ekki eins mik-
ill og ella. En ég man varla eftir þeirri
ferð til Reykjavíkur þar sem ekki var
litið inn hjá ömmu og afa þó svo að
ekki væri nema til þess að þau gætu
séð hvað við systkinin höfðum stækk-
að mikið síðan síðast. Stundum var
stoppað lengur og þá bar oft margt á
góma og minningamar um heimsókn-
ir til ömmu og afa eru margar. Einn
af föstu liðunum í heimsóknum til afa
og ömmu var að skoða dönsku blöðin
sem amma las spjaldanna á milli.
Sunnudagssteikin hennar ömmu í
allri sinni dýrð, sem beið okkar eftir
bíltúr með afa á sunnudagsmorgnum
er ógleymanleg. Ég man líka þegar
ég og amma bökuðum vöfflur á
Flókagötunni, við eldhúsborðið sátu
afi og Fúsi með ijóma uppá nef, þá
var nú mikið hlegið. Mér þótti líka
mikið til þess koma að amma gæti
bakað tvílita köku án þess að láta lit-
ina blandast, ég spáði mikið í það
hvemig hún færi að þessu, en að lok-
um leiddi amma mig í allan sannleik-
ann um það hvemig maður færi að
því að baka marmaraköku.
Samverastundimar í Galtalæk þar
sem þau undu sér svo vel era mér líka
ógleymanlegar. Tívolíferð á
Klambratúnið, heimsóknir til langafa
og langömmu á Hofsvallagötunni,
þannig gæti ég haldið lengi áfram.
Það sem kemur þó alltaf fyrst upp í
huga mér þegar ég hugsa um þig,
elsku amma mín, er fallega brosið þitt
og hvemig fallega andlitið þitt ljóm-
aði af gleði þegar þú brostir. Brosinu
þínu mun ég aldrei gleyma og brosið
sem þú gafst mér þegar ég kvaddi þig
í síðasta sinn mun ég geyma á besta
stað í hjarta mínu.
Blessuð sé minning ömmu Rúnu.
Sigríður Ásta.
Núleggégaugunaftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
íasson, f. 13. apríl
1943. Böm þeirra
em: Sigríður Asta, f.
15. apríl 1975, Eyrún,
f. 13. júli 1978, og El-
ías Jón, f. 9. jan. 1980.
Sambýlismaður Sig-
ríðar Ástu er Hinrik
Jóhannsson, f. 2. ág.
1974. 3) Brynjólfur, f.
2. des. 1951. 4) Guð-
geir, f. 13. sept. 1955.
Maki Kristín Ingi-
björg Geirsdóttir, f.
25. des. 1958. Börn
þeirra eru: Guðrún, f.
29. apríl 1981, Sigurður, f. 13.
mars 1985, og Eyjólfur, f. 22. okt.
1992.
Guðrún vann ýmis störf utan
heimilisins. Hún afgreiddi lengi í
blómabúðinni Dögg í Álfheimum,
vann við vistheimilið í Skálatúni
og síðast hjá Dagvist fatlaðra í
Hátúni 12. Áuk þessa var hún vel
virk í félagsmálum. Hún átti sæti í
mörgum stjórnum innan Góð-
templarareglunnar og starfaði
þar, ekki síst við uppbygginguna í
Galtalækjarskógi, þar sem hún og
Eyjólfur unnu bæði. Guðrún var
einnig fulltrúi í áfengisvarnan-
efnd kvenna fyrir kvenfélagið
Hvítabandið og var í stjórn Lands-
sambandsins gegn áfengisbölinu
um árabil. Þá eru ótalin störf
hennar fyrir Alþýðuflokkinn og
verkalýðshreyfinguna.
titför Guðrúnar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
mínverivömínótt
Æ, virzt mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Það er miðvikudagur og lífið geng-
ur sinn vanagang. Armann er kominn
í útigallann og tilbúinn að fara í leik-
skólann. Þá hringir síminn. Skilaboð
sem við höfum búist við í nokkra
daga. „Amma þín dó í morgun.“ Það
er eitthvað sem brestur innra með
mér, söknuðurinn og sorgin halda
innreið sína. Minningamar um allar
þær stundir sem ég átti með ömmu.
Hjá ömmu og afa var ekki alltaf nauð-
synlegt að segja svo mikið, félags-
skapur án orða er einnig dýrmætur.
Fyrir einu og hálfu ári sá ég hana,
elskulega ömmu mína, í hinsta sinn,
þegar við hjónin komum heim í stutta
heimsókn, þá með þriggja mánaða
gamlan son okkar, Armann. Það er
erfitt að vera svo langt í burtu frá ást-
vinum þegar sorgin knýr dyra og einn
þeirra er upphafinn héðan til dýrðar-
innar. Minning um kærleiksríka og
elskulega konu lifir í huga mínum.
Um konu sem var hæglát en ákveðin.
Elsku mamma, pabbi, Vigdís, Guð-
jón, Guðgeir, Kristín og Billó, við
biðjum ykkur blessunar Guðs á þess-
ari stundu.
Ragnheiður Jóna.
Nú hefur elsku amma mín fengið
sína hinstu hvíld, og sefur nú hinum
fallega svefni.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir Hðna tíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma Rúna, ég mun þig alla
tíð muna sem fallega og góða ömmu
sem ávallt var með bros á vör. Bless-
uð sé minning þín.
Ég vil koma á framfæri þökk til
starfsfólks Hrafnistu í Hafnarfirði
fyrir góða og hlýja umönnun ömmu.
Eyrún Guðjónsdóttir.
ÞURÍÐUR E.
BALDVINSDÓTTIR
THEÓDÓRA
HJARTARDÓTTIR
GUÐRÚN
GUÐGEIRSDÓTTIR