Skírnir - 01.01.1874, Side 94

94
Þýzkaland.
Lothringen væru látnir segja til, hvort þeim líkaBi innlimunin
í þýzkaland. Sá hjet Teutscb, er framsögu hafSi þessa erindis,
og vildi hann fá að mæla á frakkneska tungu £ar á þinginu,
meS því a8 þeim fjelögum væri Jiýzkan mjög ótöm. J>að fjekkst
ekki, sem eigi var vi8 a8 búast. Teutsch hafSi haft meS sjer
til vonar og vara skrifuS blöS meS þýzku á, og las ræSu sína
upp af þeim. þaS voru þung ámæli og brigzl á hendur J>jóS-
verjum, kallaS aS þeir hefSu rænt meS ofríki landsbúa í Elsass
og Lothringen þjóSerni sínu, þjóSverjar befSu eptir sigurinn á
Frökkum sjálfsagt átt heimting á fjárútlátum í hernaSarkostnaS
o. s. frv., en þeir hefSu fariS freklegar í sakirnar en nokkur
menntuS þjóS ætti heimild til. þaS næSi engri átt, aS vera aS
láta skynsemi gæddar verur ganga aS kalla mætti kaupum og
sölum sem skynlausar skepnur, og afsala Frakkasfjórnar á lönd-
um þessum væri ómæt, því aS nauSung ógilti alla samninga.
HefSu þjóSverjar sýnt af sjer drenglyndi eptir hinn mikla sigur,
mundu þeir hafa hlotiS hvers manns lof og virSingu, og þá
mundi hafa tekiS fyrir hin hryllilegu vígaferli milli grann-
þjóSa, og upp runniS ný öld friSar og eindrægni. En í staS
þess hefSu þeir verift svo ölóSir af sigrinum, aS þá hefSi hent
hiS mesta glapræSi, er sögur fara af, og bakaS sjer viS þaS
óvild og tortryggni allra þjóSa, og nú yrSu þeir aS leggja
ógrynni fjár í herbúnaS, er þeir mættu búast viS nýjum styrjöldum,
nýjum blóSsúthellingum. „LátiS oss nú njóta rjettlætis; vjer
skulum þá láta öllu gleymt, því er yfir oss hefir duniS síSan
ófriSinn, fyrir sakir drengskapar þess, er þjer sýniS viS oss,
þótt eigi sje fyr en um elleftu stundu, og munum vjer upp frá
þeim degi tengdir ySur handi bróSernis og vináttu". þannig
lauk Teutsch máli sínu; en allur þorri þingmanna gjörSu aS
honum óp mikiS og hlátur. HafSi og ræSa Teutsch veriS heldur
íburSarmikil, aS frakkneskum siS, og limaburSur hans kátlegur
fyrir ákefSar sakir og hita. þá höfSu og þingmenn aSrir
hneyxlast á þvi, aS þeir Teutsch og fjelagar hans allir 14 höfSu
gengiS sem i prósessíu inn í þingsalinn, fyrst er þeir komu
þar, og biskupar tveir úr þeirra flokki í broddi fylkingar í