Skírnir - 01.01.1896, Qupperneq 55

Danmörk.
55
talið, að mcst væri undir hepni og tilviljnn átt, að bærilega tœkist með
norðrfarir. En einmælt er það nú af öllum, að í þessari ferð Priðþjófs
Nansens hafi alt gengið eins og eftir fyrir fram gerðum útreikningi; ekk-
ert hafi fyrir komið á ferðinni, sem ekki var fyrir séð, og að hér hafi
allar þrautir verið sigraðar, ekki fyrir tilviljun eða hepni, heldr með fyrir-
hyggju, og henni svo merkilega réttspakri, að til slíks sé engin dœmi.
Þetta eitt væri yfrið nðg til að gera ferðina frægsta allra samkynja ferða
til þessa dags, þð að hitt hefði eigi við bœzt, að lengra varð komizt, en
nokkru sinni áðr, og reyndar eins langt og við var búizt fyrir fram, og
margt nýtt fundið, er áðr var ókunnugt.
Þá er og ekki lítils vert um karlmensku þá og hug, sem alt fyrir-
tœkið lýsir, ekki sízt för þeirra Nansens og Johansens eftir að þeir skildu
við skipið: að leggja upp með 100 daga vistir út á beran ís og vera úti
á annað ár.
Afrek slíkra sona bera vitt um hoim Noregs nafn og verpa glæsileg-
um frægðarljóma yfir ættjörð þessa nýja Priðþjðfs ins frœkna og föru-
nauta hans.
✓
Danmörk. — Þaðan er fátt, markvert að Begja þetta ár (1896). Um
vorið sagði gamli Nellemann, ráðgjafi konungs um lögstjórnarmál og ís-
landsmál, embætti þvi af sér, og kvaddi konungr sér til ráðaneytis Rump
amtmaun.
Af stjðrnarþrefi Dana er ekkert markvert hér að segja, en tilgangs-
Iítið og ekki rúm til að endrtaka hér fréttir af flokkaþrasi, sem blöðin
flytja. Getandi er þess eins hér, að forseti ráðaneytisins lýsti eitt sinn
yfir því, að hann mundi aldrei bráðabirgða-fjárlög út gefa, heldr víkja frá
völdum, ef til kœmi. En hitt er meira um vert, áð vart mun nú nokkur
sá málsmetandi maðr eftir í liði hœgri-manna, er láti sér detta í hug
bráðabirgðafjárlög. Aftr befir enn engu fram þokað hjá þjððinni í þá átt,
að reyna að bœta gloppu þá, sem á er orðin stjðrnarskrá ríkisins, og lög-
festa í henni ákvæði, er varni framvegis slíkum örþrifaráðum, sem Estrúp
hafði í frammi á sinni tíð.
1 bðkmentum Dana á árinu er eina bðk að nefna, sem þegar hlaut
heimsfrægð, en það var bðk Dr. Georgs BrandeB’ar um Shakspear, enska
leikskáldakonunginn mikla. Húu kom út á ensku jafnframt, og þykir
vera ið bezta og merkasta, sem um Shakspear hefir ritað verið.
Meðal látinna manna í Danmörk skal geta Drewsens pappírsmylnu-