Skírnir - 01.12.1913, Síða 34
322
Nokkrar athugasemdir.
Kristinrjett í samráði við Jón erkibiskup og síðan fengið
hann lögtekinn á Alþingi 12751), enn Magnús konungur
komið þar hvergi nærri. Þvert á móti má sjá á Árna
sögu, að konungi þótti vera tekið fram firir hendur sínar
með þessari aðferð og ritaði hingað meðal annars, að það
væri »sitt starf og erkibiskups að skipa kristinn rjett eða
önnur lög«, og vildi ekki samþikkja Kristinrjettinn2). Af-
leiðingin af þessu var sú, að Kristinrjetturinn varð ekki
að lögum, því að konungs samþikki þurfti auðvitað til
þess. Jeg verð því að biðja E. A. að muna eftir því, að
það er hann sjálfur, enn ekki jeg, sem hefur bendlað
Magnús konung við lögtekning Kristinrjettar Arna. I
sambandi við þetta mælir E. A. á móti því (á 115. bls.)
að það sje rjett sem jeg hafði sagt, að hann í Andv. 35.
árg. 156. bls 3. neðanmálsgr. »telji vináttu Árna bisk-
ups og Magnúsar konungs og það að Árni hafi þ e k t
ríkiserfðalögin frá 1273 fulla sönnun firir því að ríkis-
erfðalögin 1260 hafi ekki getað staðið í Kristinrjettinum«.
Hann segist hafa talið þessi atriði »ásamt öðru, þar á
meðal því atriði, að konungur hafi látið sjer mjög ant um
ríkiserfðarjett sinn, fulla sönnun þess, að ríkiserfðalögin
frá 1260 hafi ekki verið lögtekin með Kristinrjetti Árna
1275, og meðal »sögulegra líka« (!!) telji hann það, að Finn-
ur Jónsson fullirði, að konungserfðalögin hafi ekki staðið
í Kristinrjetti Árna frá upphafi. Það er satt, að hann
minnist lauslega á skoðun Finns Jónssonar í lok nefndrar
neðanmálsgreinar, e f t i r a ð hann er búinn að taka það
fram, að full sönnun sje fram komin. Enn önnur atriði
enn þau tvö, sem eg tók fram, dregur hann ekki til þess-
arar »fullu sönnunar*, og á umhiggju Magnúss konungs
firir erfðarjetti sínum minnist hann als ekki í því sam-
bandi — þá röksemd, svo góð og gild sem hún er, hefur
hann uppgötvað síðar! Hver sem ekki trúir því, að jeg
fari hjer með rjett mál, getur borið saman tilvitnanirnar.
‘) Bisk. I, 691. hls. 2. neðanm.gr. og 698. bls.
s) Bisk. I, 701.-702. hls.