Skírnir - 01.12.1913, Qupperneq 83

Ritfregnir.
Hrannir: Ljóðmæli eftir Einar Benediktsson. Reykjavík.
Kostnaðarmaður Sigurður Kristjánsson. 1913.
Gaman væri að vita hve margar nýjar ljóðabækur jafn-höfgar
þessari kæmu út í heiminum þetta árið. Það er óvíst að þær séu
margar, og áreiðanlega engin hór á Islandi. Yæri Einar Benedikts-
son ekki Islendingur, heldur sonur einhverrar stórþjóðarinnar og
kvæði á hennar máli önnur eins ljóð og hann hefir kveðið á íslenzku,
þá efast eg ekki um að fariö yrSi að nefna hann til Nóbelsverðlauna.
En nú er hann Islendingur og margir landar hans þykjast góðir
af að tönlast á því að kvæði hans sóu svo myrk, að þeir skilji
þau ekki. Það eru lauuin sem þeir gjalda. »Sofandi gefur guð-
sínum« er þeirra trúarjátning. Þeir vilja mega lofa guð geispandi
fyrir það að skáldin flytji þeim ekkert það, er kynni að halda fyrir
þeim vöku eða trufla væröina. — Fyrir slíka menn yrkir Einar
Benediktsson ekki. Sum af kvæðum hans eru ekki allskostar auð-
skilin við fyrsta lestur. Það verður að le3a þau með athygli og
gefa sór tíma til að horfa á þær hugarsýnir er skáldið bregður upp
við elda málsius. Þeim sem gerir það mun oftast birta fljótt fyrir
augum, og þá sór hann að það sem í fyrstu virtist myrkt, er f
sjálfu sór ljóst. Það virtist myrkt af því að nýr heimur opnaðist,
ný útsýn, sem ekki fekst af almannavegum. En langflest kvæSi
Einars Benediktssonar eru auðskilin hverjum manni sem nokkurt
skáldskaparvit hefir, og ætti sízt að lasta gullið fyrir það, aS þaS
er þyngra en aðrir málmar.
í þessari bók eru 45 kvæði, 3 þýdd úr ensku. Nokkur þeirra
hafa birzt í blöðum og tímaritum, en meiri hlutinn er nýr. Útgef-
andinn sagði við mig að aldrei mundi verða gefið út úrval af kvæð-
um Einars Benediktssonar, og má vel Vera að svo fari; að minsta
kosti er erfitt < þessari bók aS benda á kvæði er sleppa mættá,
þó nokkur munur só á þeim, eins og öllnm mannaverkum; en þaS
24*