Skírnir - 01.08.1916, Síða 7

^Skirnir].
Snorri Stnrluson.
231
mál, að Snorri letti lítt Loft uppreistar á mót Birni*
(Sturl. II, 90). Snorri sendi líka Valgarð fylgdarmann
sinn suður til Lofts og litlu síðar fór Loftur að Birni og
feldi hann. Varð eftir Björn hið mesta eftirmál og leitaði
Xoftur liðs hjá Snorra, en Snorri hét honum sinni liðveizlu
á þingi. En þegar til kom, treystist Loftur ekki að ríða
til þings, og varð þar ekki af vörn fyrir hann. Loftur
■flýði út í Vestmannaeyjar, en Þorvaldur, faðir Björns, safn-
aði liði á hendur honum. Komu þeir til liðs við hann
Sighvatssynir, Tumi með Eyfirðinga og Sturla með Dala-
menn. Sighvatur reið til Borgarfjarðar og sendi orð Þor-
valdi vini sínum og lét segja honum, að hann mundi
-finna Snorra og letja hann að fara til liðs við Loft, sem
áður var orð á. »Snorri var allmjög snúinn á liðveizlu
við Loft, því að illa hafði verið með þeim Birni; líkaði
ihonum og illa spott það, er Sunnlendingar höfðu gert að
'kvæðum hans«.
»Snorri var heldur ófrýnn, er Sighvatur kom í Stafa-
holt. En þó samdist vel með þeim bræðrum, og skildu
við það, að lokið var liðveizlu Snorra við Loft. En er
Sighvatur kom vestur í Dali, spurðu vinir hans, hversu
farið hefði með þeim bræðrum. En Sighvatur segir, að
Snorri hefði öxi reidda um öxl, svo hvassa, að hann ætl-
aði að hvatvetna mundi bíta, þá er þeir fundust; — »síð-
an tók eg hein úr pússi mínum og reið eg i eggina, svo
að öxin var svo siæ, að hló á móti mér, áður við skild-
um« (Sturl. II, 9ö—97).
Framkoma Snorra í máli þessu er hvorki stórmannleg
•né drengileg (þó að Sæmundur í Odda dygði Lofti enn
þá ver). Hann hafði svo miklu um valdið og svo mjög
bundist í liðveizlu við Loft, að það var skylda hans að
yfirgefa hann ekki, þegar svo krepti að honum. Enda
átti Snorri Oddaverjum það að þakka, að honum sómdi
vel að veita þeim gegn Haukdælum. Máli Lofts lauk
bardagalaust, enda var Þorvaldur Gissurarson maður frið-
samur, en vægari sætt mundi Loftur hafa fengið, ef Snorri
hefði verið þar með flokk sinn. Er ólíkt, hvernig þeir