Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.08.1916, Side 16

Skírnir - 01.08.1916, Side 16
240 Snorri Sturlnson. [Skírnir. neitt í sölurnar fyrir þær. Hann er síngjarn við börn sín og hefir »vinaskifti« (sbr. Sturl. II., 209), þegar honum sýnist. Oð hann leggur tilfinningar sínar stundum berlega í sölurnar fyrir hagsmuni sína. Þegar Sturla Sighvatsson hefir felt Þorvaldssonu, þvert ofan í eiða, er hann hafði svarið Snorra og þeir treyst á, »rann honum mjög í skap þessi a.tburður«. En síðan er hann þó hinn auðveldasti í sættinni — »þvi að hann viidi ekki missa liðveizlu Sturlu á þingi um sumarið í málum þeirra Kolbeins unga« (Sturl. II., 207). Marglyndið útilokar langæar tilfinningar og þunga þykkju, en það er skilyrði skjótra geðbrigða (stem- ninga) og nokkurs mislyndis. Lýsing Sighvats á Snorra, sem áður er tilfærð, er lýsing á manni, sem skjótt skiftir skapi. Og á mislyndi Snorra bendir það, að þegar Sig- hvatur vill leita um sættir með þeim Þorvaldi Vatnsfirð- ingi, fer hann á undan í Reykjaholt, en sendir síðan mann til Þorvalds og Sturlu, — »bað þá heim ríða, og sagði Snorra í góðu skapi, lézt vænta, að vel mundi takast« (Sturl. II, 121). Þegar Snorri býður Hákoni konungi byrginn og segir »Út vil ek!« (Sturl. II, 335), eða vill ráðast að Sturlu Sighvatssyni í Reykholti við mikinn liðsmun (Sturl. II, 278) þá er slíkt ekki annað en geðbrigði, sem blossa upp og hjaðna jafnfljótt. Þegar Þorleifi í Görðum þykir vonlaust, að þeir geti yfirstigið Sturlu í einni atför, og vill bíða átekta, bilar Snorri þegar og ríður þá við annan mann og suður á nes. Þrautseigjuna vantar í viljann, sem von er, þar sem tilfinningarnar eru hverfular. Snorra vantar líka samkvæmni til þess að geta haldið bein lof- orð sín (gefur ekki Órækju Melstað né Stafaholt, Sturl. II, 209, 210, 212). En marglyndið er ágætur jarðvegur fyrir fjölbreyttar gáfur, víðsýni, skilning og dómgreind. Snorra hefir veitt auðvelt að lifa sig inn í annara manna hugsanir og forna atburði. Tvennar orsakir valda þvi, að hann verður ekki meira skáld: hann yrkir eftir reglum hnignandi listar og guðmóðurinn bregzt honum, þegar hann talar frá eigin brjósti. Hann vantar skap Egils Skallagrímssonar. En
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.